Ar c’hoziad paour

Eus Wikimammenn
Lajat, 1909  (p. 293-295)



AR C’HOZIAD PAOUR


War dôn : A vihanig em eus pec’het.


Doue ! na pegen truezus
Eo ma stad war an douar,

Gwechall me a oa evurus,
Breman n’am eus ’med glac’har !


Glac’har, anken ha poan-spered
Setu hirie ma loden ;
Dilezet ez on dre ar bed,
D’am frealzi n’am eus den…

Den da rei d’in en em c’hozni,
Zoken eur werennad dour,
Den da laouennât ma zam ti,
Den, den evit ma zikour !

Aman ez on ma-unanig
Etre beder gos moger,
Daoubleget war an oaledig
O sonjal ’barz ma amzer.

Bet am oa seiz a vugale,
O zavet am oa ervad ;
Gante on ankouaet hirie
Ne sonjont ken en o zad…

Evel eun neziad-lapoused,
Oc’h-unan gouest da nijal,
O deus holl, hep damant abed,
Kwitaet ma zi raktal.


Ha vit kreski ma foan-galon,
Oh ! pa sonjan er wreg vad
Zo breman êt da Anaon
E teu dour em daoulagad…

Mar vijemp chomet hon daou c’hoaz
D’en em harpa er bed-man,
Mes Doue, o Doue, siouaz…
Ma-unan ec’h on aman !

Ar sonj dimeus he c’harante
A ro d’in nerz da veva,
Ne gavan nemed war he be
Distan d’am foaniou brasa…

Eno, tra ma ruilh ma daerou
Ha ma pedan eviti,
Ma spered a nij d’an Nenvou,
Lec’h ma kavin anezi !

— » Doue an Nenv hag an douar,
» Kaset ganac’h an den koz,
» Rak abeurz ar bediz digar
» N’hen deus netra da c’hortoz !… »