Andouillen Kroéz-en-Nasion

Eus Wikimammenn





12. — ANDOUILLEN KROEZ-EN-NASION


ISTOÉR GUIR


Kleùet e hues konz a Groéz-en-Nasion. Er groéz-sé en hum gav ar en hent bras, tro-ha-tro de hantér hent étré er Gémené hag er Faoed, étal en tén-kroéz groeit get hént bras Sant-Karadeg de Verné, én ur drézein hanan.

Hui hanaù marsé en davarn e zou inou a kosté ? Én davarn-sé é arrest en darn muian ag er basajerion eit kemér ur chopinad chistr pé deu de dorrein ou sihed, mar bé tuem, pé ur huéh guin ardant benak eit tuemmet er galon mar bé iein.

Tri honversour ag er Gémené, marù bremen un tammig sou — chetu perak é hellan ou hanùein d’oh — Piero, Jozon hag Ogust, én ur vonet bep suhun d’er marhad d’er Faoed, e oé kustumet, él er réral, de saludein er chapél-sé digaré kemér ur huéh, lakat en tan ar er butum, rein amzér d’er jau de dennein é hanal ha laret un nebed farseu de vestréz en ti (ur gomér hag e oé distaget mat hé zead).

Er maré mé konzan d’oh en doé, en davarnouréz-sé, lahet hé fenmoh ha lakeit de vogedein én hé cheminal ur pikol andouillen, sort ne vé ket guélet kalz, unan ag en dibab. Deurennein e hré dént en tri marhadour-men doh hé guélet, drest peb tra ré Piéro.

« Ret e vou d’emb hé laerein », e lar ean d’er réral. En da varnouréz ne oé ket hemb gout ou chonj. ou guélet e hré sél guéb, é hobér er liz d’hé andouillen, ha kleuet memb hi doé un dra benak.

« M’ou zihou un taul benak ! » e laré hi dré hé chonj.

En taul-sé e arriùas. En dé mé ma lakeit en andouillen de boéhein, honen en des bet chonj mat de lemel er grohennen vras diar er lein, goudé men dé bet un herrad én deur, hé harget éndro a gaoh kezeg hag é lakeit ér cheminal just él mé oé érauk.

Dé marhad er Faoed, chetu en tri Eutru én ti, él berpet, get er chonj arrestet mat de zonet, er huéh men, de ben ag ou zaul.

En davarnouréz, hemb gobér van a nitra, digaré monet de glah chistr, e chom pél hemb tostat d’en ti, eit rein amzér dehé de skrapein hé andouillen. « Chetu er momand », e lar Piéro én ur drohein, get é goutel, er stagel e zalhé é pign ou hoantaden ; hé boutein én ur sah hag er sah ér har, e oé groeit ker fonnapl él ivet ur huéh picherel.

« Digaset un droiad aral », e lar unan arlerh en al.

Ret é diskoein é homb tud vré (généreux),
Ér gér é vou chervad goudé.

Arriù ér Gémené, en dé arlerh aben, é ma poéhet en andouillen. Chetu hi ar en daul.

« Foèuet hi des », e lar Jozon.

« Pas, start erhoalh é ; nen dé ket fouist, meit hanvo e za anehi », e lar Ogust.

« Nen de ket séhet mat. Ré dru é ma chomet, e lar Piéro, meit ba ! trohamb berpet. » Ha get é goutel é ansé hé zrohein. « Nen dé ket poeh, emé ean. Nen da ket er goutel abarh. Sort-men e zou guénv. »

« Foèn e zou abarh, e lar Jozon, pé hiaut. Kaoh kezeg ! Er stronk ! »

« Ia, ha blazein e hra », e lar Piéro. « Ah ! Foei ! » e hrant ind ar un dro.

Kouion kaer get er véh, chetu en tri labous kuit hemb laret gir de zén, ha neoah, en déieu arlerh ér Gémené, en ol e houié fars pautred en andouillen vrein.

Ostizéz Kroéz-en-Nasion, ne vanké ket arlerh a laret liés d’en dri laér, get ur min-hoarh goapour :

Na me andouillen ? Konzet pautred vras !
Mat e oé er lip ? Huek e oé er vlaz ?

« Pas pikol, komér… — Guel arzé, Baltas.