Ag en aboeissance

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 93-96)


CHAPISTRE XXIX.
Ag en aboeissance.


EL ma oai Mari ha Jojeb a famille David, ind e ya a Nazareth de Vethléem eit lacat ou hanhueu, revé ordrénance Cæsar, péhani, rac ma vennai hanaouit péh quer puissant oai, a gommandas clah en nombre a ol en dut a oai én é ranteleah.

N’examinant quet mar dé dré intérès pé dré vanité é en dès douguet en Ampereur é ordrénance ; douguet-é, ind er goui, ind a aboéis.

Pe vehai Cæsar a hanaüehai Mari, ean a larehai dehi, èl Assuérus d’Ester, pénaus el lézen-cé n’en dé quet aveit-hi ; mæs el lézen hé sel èl er-réral, hi a aboéis enta èl er-réral, ha gùel eit ai ; car hi er groa guet humilité, guet patiantet, hac hemb hum glemme.

Mari ne sel é ordrénance er Prince meit volanté Doué. En ordrénance-cé a zou aveit hi èl un dra réglet dré é brovidance, de béhani é aboéis hemb examen.

En aboeissance a zou simple ; ne glah quet ræsonnein. Nitra contrelloh d’en aboeissance eit ur faus habiltæt, péhani a vèn gùélet tout, examinein tout.

Pihue a aboeissehai, a p’en devehai er-ré a zeli aboeissein en droit d’examinein ordrénanceu er-ré a zou laqueit de gommandein.

Ma ne vérit quet a nehou é hunan er mæstre tamporel a gommand un dra-benac ma aboeisseoh dehou, er mæstre souveræn, a béhani é talh el léh, er mérit.

En hani a gommand deoh a éel, gùir-é, hum drompein ; mæs ma ne gommand neoah nitra contrel de lézen Doué, n’éellet quet hui hum drompein én aboeissance a rantet dehou én intantion a bligein de Zoué ; hac en aboeissance-zé en dès perpet ur mérit bras dirac Doué.

Er Sænt en dès perpet anseignet é ma avantajussoh aveit omb gobér treu distér dré aboeissance, eit gobér ré vras dré hun volanté propre.

En dut orgueillus ag er bed a ra goab a aboeissance er-ré humble ha simple a galon : ha perac quement-cé ? Rac ne gomprenant nitra ér péh a sel chervige en Eutru Doué.

Mæs petra vern jugemant en dut d’en hani e guemér en aviel aveit règle ag é ré.

Pep sort aboeissance n’en de quet méritable. En hani a rantér a gaus de galitéeu mad en hani a gommand deoh n’en dé meit naturel. Ne zeliet gortos én occasion-zé hou recompanse meit guet en dut.

Hum gavouit a ra memb forh liés én hani a rer eit pligein de Zoué calz a zefauteu hac a imperfectioneu péré a lam guet-hi lod a hé fris hac a hé mérit.

Aboeissein prompt ha guet joé hemb quin ér péh a zou revé hou inclinationeu, a zou gobér quêntoh hou volanté propre eit hani er-réral, a zou clah hou satisfaction quêntoh eit aboeissein.

En hani a zou véritablemant aboeissant ne dard quet a obér er péh a zou commandet ; ne vurmur quet einep de autorité er-ré a gommand dehou.

El livreu santel a zisq demb aboeissein d’hun mistre guet pep sort respect, non pas hemb quin d’er-ré a zou mad ha ræsonnable, mas memb d’er-ré en dès un imur diæz.

Ne gavehér quet quer calet en aboeissance, a pe chongehér bihannoh én dén de béhani é aboeissér eit é Doué, a gaus de béhani é aboeissér.

Er victoër a zou assuret, revé m’el lar er Speret-Santel, d’en dén aboeissant.

E héli er volante propre ne rér meit fari. En aboeissance, doh hun lacat d’hé sanctifiein, ne éel meit miret dohomb a hun drompein, a espergn demb calz a regret, hac hun rant agréable de Zoué.


Fin ag er hetan Livre.


————