A vrastet en Eutru Doué

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 72-74)


CHAPISTRE XXII.
A vrastet en Eutru Doué.


CHELEUAMB, ô m’inean ! cheleuamb Mari péhani, læn ag ur joé santel, a gann gloër de Zoué a gaus d’é vrastet.

Antreamb ér santimanteu ag hé halon ; joéntamb hun mêlationeu doh hé ré.

Rantamb guet-hi gioër d’en Eutru Doué, d’en Doué-zen ol-buissant, péhani a ra, a pe blige guet-ou, en treu marveillussan, hac a béhani en hanhue infinimant santel, a vérit bout inouret guet en ol ar en doar.

Péhani a zisplègue é vrèh puissant eit discarein desseinieu er-ré orgueillus ; péhani a daul a ziar ou zrône er-ré vras ag er bed, eit sehuel er-ré vihan ; péhani a lam ou danné guet er-ré pinhuic, eit golein a vadeu er-ré a zou én diovér.

De bihue, é gùirioné, a appartén er gloër hac er mêlation, ma n’en dé deoh è, ô men Doué !

Brastet mab-dén ne ya quet pêl : n’en dé hi meit èl un dra queméret é prest : fragil-é ; n’en dé a nehi meit ér chonge ; liés n’en dé nitra meit un drompereah.

Hou prastet, ô men Doué ! a zou infini. Hui e hoès hi a hanoh hou ç’hunan. Ol er-ré vras ag er bed a zou forcet d’hou hanaouit aveit ou mæstre souveræn.

Brastet er Rouanné e achihue guet ou buhé. En trous a rant é couéh a zou quênt pêl ancoéheit aveit jamæs.

Aveit oh-hui, ô men Doué ! hui a chom éternellemant. Hou cloër a zou brassoh eit er bed, hac hirroh eit en amzér.

A betra é ellehai en dut quemér gloër ? Gueneoh é en ou dès receuet er péh ou dès a bouvoër hac a vadeu. N’éellant nitra hemb oh, hui a éel tout hemb z’ai.

N’en dès meit oh a zou bras a hanoh hou ç’hunan. Ne hoès quet dobér a bouvoër er-réral eit accomplissein hou volantéieu. Vennein ha gobér a zou ur memb tra aveit oh.

Hemb sorti a hanoh hou ç’hunan, hui a gave én oh, mæs én ur fæçon infini ha parfæt, ol er barfectioneu a éel en dout en treu crouéet a éellér gùélet, èl er-ré ne uélér quet.

Hui hemb quin en dès, dré hou natur hac a hanoh hou ç’hunan, ol er barfectioneu possible, rac hui hemb quin a zou a hanoh hou ç’hunan, ha ne hoès bet dobér a hanni aral eit bout er péh ma oh.

Er-ré vras ag er bed-men ne véritant hun respect meit rac mé mant el limage a hou prastet, ha rac m’en dès pliget gueneoh accordein dehai ul loden a hou puissance. Arlerh tout, petra-int ind dirac oh ? Peudre ha ludu, èl en dut aral.

Déét enta ol brastet en dut d’hum gol ha de zisparissein dirac oh. N’en dès a vrastet véritable meit en hani ne éel na cresquein na bihannat.

O men Doué ! Doué er vertuïeu ! pihue a zou haval dohoh ? Hui hou ç’hunan a vérit bout adoret én nean hac ar en doar, rac hui hou ç’hunan a zou en Doué bras, en Doué perpet bras, en Doué bras én tout ha partout.

Bras én hou ç’ol œvreu, ér bihannan èl ér marveillussan ; ér boquet ag er parqueu, èl ér stiret ag er firmamant.

Bras é furnès, é puissance, é justice, é madeleah. Ah ! pihue a éellou jamæs, ô men Doué ! conze a hou prastet én ur fæçon dign a hanoh.

Obliget-on d’avouéein, aveit hou cloër, n’en don quet capable d’er gobér. Rantein gloër d’hou prastet infini é hanaüein é ma drès en ol mêlationeu ha drès ol er péh a éellér laret.

————