Ag er Garanté doh en Nessan

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 68-71)


CHAPISTRE XXI.
Ag er Garanté doh en Nessan.


ER SERVITOUR.


N’en dé quet hemb dessein-é, ô er gredussan ag er Guirhiéset ! é sortiet a hou retrait a Nazareth eit hum ziscoein é public. Hou caranté é hou condui.

Eurus er mannéieu ar béré é quêrhet ! Mannéieu a Judé, hum rejouisset !

Mam carantéus en Doué a garanté, quentéh èl m’en dès hou instruget en Æl ag er stad é péhani en hum gave hou caniterhue Elisabeth, hui e ya guet presse d’hi visitein.

Hui a hast monet, a lar en Aviel : inspirationeu er Speret-Santel a vèn ma ver prompt d’ou héli.

Er mannéieu a zou ret trézein n’hou arrestant quet. Er garanté a accomplisse hé devérieu guet courage ha guet gred.

Hui a guitta aveit un amzér en doustér a hou retrait. Er garanté en dès devérieu de béré é ma ret rein er bréférance ar er oust ag en devotion.

Hou caranté n’en de quet ur garanté ag ur momant : hui a chom ardro tri mis é ty Elisabeth eit quemér soign a nehi.

Nac eurusset fréh a santeleah a zougas er visit carantéus-cé ! Elisabeth hum gavas læn a hræce er Spérét-Santel. Sant Yehan-er-Badéour a oai bet santefiet étré digosté é vam.

Elisabeth hac hé fried a vihuai ér pratiq ag er vertuïeu ; mæs ind a zesquas dré hou example ou fratiquein hoah én ur fæçon parfættoh.


————
Mari.

Mar câret Doué, me mab, hui a gârou hou nessan, aveit péhani é ma dichennet ag en nean, en dès hum hroeit dén hac en dès reit é vuhé ar ur groéz.

N’hum goutantet quet ag en dout santimanteu a druhé én é guevér ; ret é er secour dré en œvreu.

Quement a dut affliget en dès dobér a vout consolet dré hou conzeu ! Quement a dut malheurus en dès dobér a vout soulaget dré hou ç’œvreu mad !

Doué en dès permettet ma vehai bet ar en doar calz a dut miserable, eit ma vezent bet deit de vout Sant dré ou fatiantæt, ha hui dré hou caranté én ou hevér.

Beoh prompt de zaccor chervige, a pe éellet er gobér promptemant. A pe dardér de secour en nessan, é collér perpet un dra-benac ag er mérit ag er garanté.

Hou péet ur charité vras, ha brassan ma vou possible deoh.

Sellet a dost a p’en dé question a rantein chervige d’en nessan, quement-cé a zou passein a ziar en devérieu ag er garanté, quêntoh eit hum acquittein a nehai.

A pe n’éellet quet rantein chervige d’hou nessan a hanoh hou ç’hunan, hum avancet aveit ou dirac er-réral. Goulennet ahoël aveit ou ma pligeou guet Doué er secour.

Ne gonsidéret quet meit Doué én hou nessan. Nezé, ne verri pihue é en hani a oulen secour gueneoh, ne refuset nitra dehou, rac ne gareoh refus nitra de Zoué.

Ma ne rér vad d’en dut meit revé ou mérit hac ou halitéieu vad, ne vou quet groeit tehai liés.

Câret, me mab, en œvreu a charité a zou poén doh ou gobér. Hum bliget é hobér en œvreu-zé, nac é vehai blesset hou ç’amour-propre.

Doué ean memb a zisq deoh, dré é example, gobér vad d’en ol dut, même d’er-ré ingrattan.

Reit, en dès laret Jesus, hac é vou reit deoh. Reit un nebedic madeu tamporel, ha Doué a reï deoh madeu eternel.

Reit d’hou nessan hou ç’aviseu eit ma éellou hum dèn ér circonstanceu chagrinus é péré en hum gave, hac hou Toué, dré é inspirationeu, hou secourou d’hum dèn ag en ambarras é péhani en hum gavehet hui-memb.

Reit d’er-ré affliget conzeu a gonsolation, hac en Doué a bep consolation, dré er gonzeu ag é hræce, hou souténou en hou afflictioneu.


————