A viséricord en Eutru Doué
J.-M. Galles, 1829 (p. 74-77)
A caërret é cavan-mé, ô Mari ! hou cleuet é cannein misericord en Eutru Doué guet er memb bouéh péhani a gann
é vrastet ! Na brasset é cavan-mé er visericord-zé, arlerh er péh e hoès laret a nehi.
Mar considéran guenoh er suit a nehi, ag ur rum tud d’un aral, ne uélan hanni ag er-ré a zouge en Eutru Doué ar béhani n’en dé dichennet.
Mar sco er behérion én é golér, mar discargue ar nehai é bunitioneu er-ré terriplan, n’er groa meit goudé en dout asséet, dré é vadeleah, ou lacat de retourn devat-ou, ha gouni ou halon.
Ingratitud ha fallante é boble n’ou dès quet éellet hesquein er vamen ag é vadeleah.
Ean en dès digueoret dehai en tresor ag é visericord èl un tad mad.
Ean en deoai promettet d’Abraham ha d’é vugalé en devezai degasset dehai ur Salvér.
Quêntoh eit manquein d’é bromesse, ean en dès clasquet é comportemant ou zud ræsonnieu d’accordein d’ou bugalé græceu ne véritent quet receu.
Deit é er Salvér-zé. En dut n’ou dès quet éellet dishanaüein er garanté en deoai aveit-ai.
Ean en dès astennet un dorn secourabie de ol er-ré a oai malheurus. Er behérion n’en dint quet bet ancoéheit, é contrel, a nehai é en dès queméret er muihan sourci.
N’en de meit guet regret, guet er brassan regret ag e galon é en dès hum uélet abandonnet guet quement a dut ingrat, péré en dès câret ur faus liberté gùel eit en avantage précius a vout ag en nombre ag é serviterion hac a é amiet.
Eit achihue prouvein demb péguement en hur hârai, ean en dès vennet montein ar ur groéz, ar béhani en dès scùillet bet en deuéhan tapen ag é Oêd.
En dut en dès ean gùélet ér stad-cé ; ind er honsidér hoah ér memb stad, hemb n’en dé touchet ou halon. Er gurun néoah, péhani a zeliehai ou dismantein, n’en dès quet hoah tarhet ar nehai : perpet é visericord hac er vouéh ag é Oêd a gonze aveit-ai.
Me chervige mé-memb, Guirhiés santel, de ziscoein splan péh quer bras-é é batiantet é hortos ur péhour, ha péh quen æz é éel bout receuet guet-ou.
Avaden fariet, degasset-on bet é mesq en devent aral dré er Bugul divin-zé. Ean e vennai ean-memb m’en doug, rac ma tougeai, haval-é, n’em behai hum fatiguet é retourn dehai.
Hac ancoéhat a rein-mé jamæs en dé hont é péhani en Tad tinér-zé em golhas guet é zareu hac em sterdas doh é galon.
Na mattet-é en Doué-zé ! É uélet ur galon sincéremant glaharet hac humiliet, ean e ancoéha é ma Juge eit chongeal hemb quin é ma Tad.
O Guirhiés, Mam en Doué a visericord ! péhani en dès goulennet me honversion, obtenet-teign er græce ag er bersévérance.
Hui a ouair péh quer valleguant on bet durand ol mem buhé ém gùellan desirieu. Conservet énan, sonneit énan, parfatteit énan, dré hou protection, en desirieu neué-men a santeleah a laca er græce ém halon.
Hou caranté ém hevér ne vou quet bihannoh eit er gonfiance e mès énoh. A ean a rehai en anemis a me salvedigueah mui eit me hol eit ne ret eit me sauvein ?
Pliget gueneoh enta, ô Guirhiés er garantéussan hac en amiaplan ag en ol mameu ! obtenein d’hou croaidur er brassan anquin eit en amzér passet, er barfettan fidélité eit en amzér presant, er hourage ferman eit en amzér de zonnet ; ha me gannou, én nean, durant ol en éternité, misericord en Eutru Doué, hac hou madeleah.