Ret-é, ér souffranceu, souplein édan volanté Doué

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 214-217)



CHAPISTRE II.
Ret-é, ér souffranceu, souplein édan volanté Doué.


ER SERVITOUR.


ÉR stad trist é péhani en hum gavan, me mès recour dohoh, ô hui péhani a gonsol er-ré affliget !

Pligéet guenoh disquein deign péh santimanteu a zelian particuliéremant en dout én drougueu a anduran hac é uélet er-ré a zou prest de gouéh arnan.


Mari.

Santimanteu, me mab, ag un aboeissance antiér ha parfæt de volanté Doué, péhani a ordrén hac a règle tout aveit é hloër hac hou salvedigueah.

A pe dosta un affliction, a p’en dé arrihue, a pe gontinu, a pe gresq, a p’en da un affliction neué benac aral d’hum joéntein doh er guetan, laret, ha laret-ean liés : Hou volanté revou groeit.

Er chonge ag er volanté divin-zé a ras teign nerh ha consolation én tample a Jerusalem, a pe annonças Siméon deign é vehai bet exposet Jesus de vout conterollet, hac em behai bet mé-memb m’inean trézet guet ur glan a hlahar.

Hi a ras surtout nerh ha consolation deign ar er halvar, a pe zas deign gùélet Jesus, staguet doh er groéz é rantéin é zeüéhan huannad èn tourmanteu cruellan.

El ma oai bras me haranté doh Jesus, men glahar a oai ehué bras ; mæs me résignation a oai quer bras èl men glahar ha me haranté.

Lammet enta a hou speret, ér boén hac ér malheur, pep sort réflexion aral, meit en hani a zou comprenet ér bèr guirieu-men : Douè a vèn quement-cé.

Pep sort réflexion aral meit honnéh n’éel meit cresquein er chagrin ha gobér hoah santein davantage péh quer malheurus vér.

Petra ! me mab, a pe chonget é ma Doué é a zisgasse teoh en affliction-zé, a hui a gredehai laret ne vennet quet hé receu !

Ma ne éel un dén aviset vennein meit er péh a zou mad, petra a zeliet-hui enta chongeal a Zoué péhani a zou er furnès memb ?

Doué, gùir-é, ne vèn quet péhet er-ré a zou caus d’hou affliction ; mæs ean a vèn tennein é hloër a hou patiantæt doh hé andur.

Ean a bermet péhet hou ç’anemiset, hac ean er permet eit ma chervigeou quement-cé d’hou santifiein.

David ne gonsidérai quet é Simeï unan ag é sujité en anjuliai ; mæs ean a gonsidérai én ou un Doué just, péhani hum chervigeai ag er misérable-zé eit en humiliein hac el lacat d’effacein é behédeu.

Jesus ean-memb, én ur gonze d’é Apostolet ag er halice ag é Bassion, ne gonzai quet dehai a valice er Juiffet péré a breparai dehou er halice-zé, mæs a volanté é dad péhani en deoai ean ordrénet.

Ean a larai ér jardrin a Olivet de Bierre, péhani n’en deoai quet hoah comprenet penaus ur hrechén, péhani a zou ér souffrance hac ér boén, ne zeli impléein, eit armage, meit er batiantæt hac en aboeissance. Petra ! ne ivein-mé er halice en dès reit teign me zad ?

Ne vennan quet laret ne éellet quet goulen guet Doué bout délivret a hou trougueu ; mæs mar vèn neoah de Zoué ma iveoh er halice, hui a larou : Me zad, revou groeit, non pas èl ma vennan, mæs èl ma vennet.

Ne sellet, ô men Doué ! doh er boèn vras a gavan é souffrein, meit quement èl ma éel er permettein hou cloër hac en accomplissemant a hou tesseinieu.

Ha mar da hou souffranceu, é léh bihannat, de gresquein ha de hirrat, hui a larou : ya, me zad, me receu er poénieu neué-men, a p’en dès pliget guenoh ma vehai bet èl-cé.

Hui er vèn ; coutant-on. Hui en ordren ; me goussant. Ret-é couéh ; me gouéhou. Ret-é merhuel ; me varhuou.

Pligéet guenoh mémb ma teï er rustoni ag en tauleu a ziscarguet arnan, pé a bermettet a vou discarguet arnan, de hastein er momant ma yein de jouissein ag en doustér éternel a hou présance hac a hou caranté !

————