An Dispach a zo o ren, ha Mari Antoanet
Ac’h a ’trezek ar chafod, ’wit bean dibennet ;
E-kreiz ar brasan poanio, ouz he fried henvel,
E vo rouanez bepret, ha krenv betek mervel.
Dimeuz kreis an dimporel, ’lec’h ec’h e azeet,
En em wel, hi rouanez, gant an holl gwapeet.
He diouvrec’h a zo skoulmet, gwisket ec’h e en gwen ;
Mes da gât true outi nan eus ket eur c’hristen !
Distankan ’ra he daero, gouelan ’ra ’hed an hent,
Hent re hir, ’lec’h, evurus, ’tremene diagent ;
En he c’halon koulskoude, ewit he bourewien,
He bugale, ’wit ar Franz, ne dihan ar beden.
Eur vaouez gant he bugel a deuas da dremen ; [1]
O welet ar rouanez, ’lamp he c’halon kerkent ;
Sevel a ra he hugel gwellan ma hall d’an nec’h,
Ha derc’hel a ra nean, diwar hed he diouvrec’h.
Petra a c’hall eur bugel ? Heman, ha hep sonjal,
O welet ar rouanez, a c’hoarz outi raktal ;
Hag o kas e zorn bihan betek e vuzello,
E ro eur pok dizeblant da rouanez e vro.
Pok diwean eur bugel da Vari Antoanet,
Dar rouanez walleurus, ’rôk bean dibennet !
Pok diskennet eus an Nenv dare da zigeri,
Ha pok diwean ar Franz d’he rouanez Mari !
|