Penaus é teliamb souffrein er hol a ramb ag er-rè a gâramb

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 238-241)


CHAPISTRE IX.
Penaus é teliamb souffrein er hol a ramb ag er-ré a gâramb.


JESUS a oai marhue. O na hirret é telias Mari cavouit en amzér a bassas étré marhue Jesus hac é Résurrection.

Jesus a oai marhue. Mari en deoai collet er mab a véritai muihan bout câret hac er hârettan.

Chagrin David a pe varhuas Absalon, huannadeu Rachel é ouilein d’hé bugalé, n’en dint meit ul limage distér ag er glahar a santas Mari a pe cessas a ùélet Jesus hac ag er hleuet é conze.

Mæs er vam-zé, er santellan hac en dévottan a zou bet jamæs, én ur gol Jesus, n’en deoai collet nitra a he vertu.

Er greden é deoai é téliai hé mah ressuscitein quênt pêl, hac hé résignation d’er péh en deoai ordrénet Doué, aveit é hloër hac aveit salvedigueah en dut, a zas de vout hé soutén hac hé honsolation.

O hui, a za Doué d’affligein ! én ul lemel guenoh er péh a zouget muihan a gol, mam anquinet dré er hol ag ur mab a gâroh guet tinérdet, pried affliget péhani a chom hou ç’hunan quênt er hours, ne gollet quet er chonge ag er scùir a zou laqueit amen édan hou teulegat.

Hou tareu a zou just. El-cé Jojeb a ouilas ar vé é dad Jacob ; Augustin a pe varhuas é vam.

Mæs disquet guet Mari gobér de Zoué er sacrifice a hou clahar, ha penaus é teliet en andur.

Er marhue a za a dorrein aveit jamæs el liameu hou joéntai ar en doar doh en hani a ouilet dehou. Mæs ne hoès-hui enta espérance erbet a hum ùélet hoah joéntet assamble ? Hui memb, a deliein a ret-hui bout perpet ér bed-men ?

Hou fé ne zisq hi deoh en hum ùélou er gùir fidélet joéntet assamble é Doué én ur fæçon infinimant parfætoh eit ne éellehet bout ar en doar.

Ni a ressuscitou ol un dé. Espérance douce ha précius a laquai en Apostol sant Paul dirac deulegat er guetan crechénion, èl un dra capable de séhein ou dareu ha d’obér dehai souffrein é peah a pe zai dehai col ou bredér.

N’hum abandonnet quet enta d’en dristidigueah, èl en dut aral péré a zou hemb espérance.

Mæs ouilet èl ur hrechén læn a fé, péhani, goudé en dout héliet er santimanteu ag en dinérdet naturel, a za touchant d’hum gonsolein é Doué.

N’en dès meit er religion santel ha divin, a béhani é ramb profession, a éel fournis demb ræsonieu quer sonn a gonsolation.

Ha nezé, en hani a gâroh, hac a za er marhue de lemel guenoh, ag ean a rai enta ol hou ponheur ar en doar ?

Er hârein a reoh-hui mui eit Doué, péhani en dès permettet en disparti-zé aveit ræsonieu a zeliet adorein ?

Hui er hârai ; mæs hui a zeli hoah cârein gùel volanté Doué.

Hou caranté doh t’ou ne oai quet sans dout quer réglet èl ma teliai bout ; rai staguet-oh doh t’ou. Hou tareu, quen ùerhue ha quer continuel, a zou ur merche a guement-cé.

Marcé ean a virai dohoh a zonnet de vout parfæt, pé memb a obér hou salvedigueah ; Doué, doh el lemel guenoh, en des discoeit é visericord én hou quevér.

Profitet ag en affliction-zé eit n’hum staguéoh mui doh nitra crouéet. Hum staguet hemb quin doh en hani a béhani er blaïeu ne achiuant quet.

Pé mar câret unan-benac estroh eit Doué, n’er hâret meit rac ma permet Doué deoh er hârein, pé ma vèn memb m’er hâréoh. Câret-ean énep fæçon ne vihanneï quet hou caranté doh Doué ; câret Doué én ou.

A pe gârer èl-cé, é vér perpet disposet ne vern péguement a boén a gavér doh er gobér, ha ne vern péh quen tinér vér a galon, d’hum zisparti, a pe gommand Doué er gobér, doh er péh a zou permettet cârein.

En dé me ma ret gobér en disparti-zé er galon a huannad, guir-é, en deulegat a scùil dareu. Vennein a rér neoah er péh a vèn Doué, hac er chonge é ma volanté Doué é hum accomplisse é quement-cé a zouça en dareu hac a voug en huannadeu.


————