Penaus é ma ret hum sonnat ér fé hac én espérance, a p’hum gavér é circonstanceu a zisco bout contrellan dehai
J.-M. Galles, 1829 (p. 242-245)
N Apostolet en deoai hanaüet Jesus eit bout Mab Doué ; mæs én amzér ag é bassion, ind a vanquas a fidélité d’er fé a béhani ou deoai groeit profession ; ind hé ancoéhas hac a yas d’ou hent.
Mari ne ras quet èl-cé. Hi a hélias Jesus bet er halvar, hac en hanaüas inou aveit hé Salvér, ingorto ma oai en devehai ressuscitet, rac m’en deoai laret é ressuscitehai.
Arlerh marhue Jesus, en Disciplet, deu d’er bihannan a béré é conze Sant Lucas, n’ou deoai mui meit un distér espérance é ùélezent doh hum accomplissein er péh en deoai annoncet Jesus.
Mæs Mari, hemb bout troublet en disterran tra, a zalhas ferm ér greden hac én espérance é deoai penaus Jesus, é deoai gùélet é verhuel é creis en disprisance hac en anjulieu, a ressuscitehai guet gloër hac é laquehai er bed d’aboeissein d’é aviel.
Er fé-zen en dès Mari, ha doh péhani é talh ferm é creis er poénieu hac en tantationeu, rac me ma déaséet ar gonzeu Doué, péhani a zou er uirioné memb, a zeli bout er scùir a hou ç’hani.
Ma n’en da quet en dut hemb religion, a béré é ma carguet er bed, de rein deoh occasion d’avouéein hou fé a vouéh ihuel, annemis hou salvedigueah a glascou d’er bihannan he goannat dré en doutanceu a lacou én hou speret a zivout er gùirionéeu en dès revélet en Eutru Doué.
Ferm ha crihue én hou fé, resistet guet courage, hemb examinein er chongeu a zegasou deoh, hac ean a déhou dohoh.
Désavouéet quentéh, é présance en Doué a uirioné, ol en doutanceu a za én hou speret. Doh ou désavouéein èl-cé prompt, guet courage ha sincérité, hou fé a gresquou hac a grihueï.
Mæs ér poénieu bras é surtout é clasquou en diaul lacat tihoueldæt én hou speret, é asséou hou lacat de zoutein a justice, a furnès, a buissance, a vadeleah Doué, péhani hou ç’afflige.
Hou péet chonge nezé ag er péh a lar Doué deoh én é livreu santel, a zivout en necessité ag er souffranceu, ag er gloër a zeï ar ou lerh, ag é zesseinieu a pe zegasse afflictioneu d’en dut, memb d’é serviterion brassan.
Doué ne change quet. Er péh en dès laret a chom perpet véritable. É gonzeu ne changeant quet mui eit ou.
Èl-cé ne vern é péh stad a dantation, a souffrance, a chagrin, a séhour, a zisconfortance é éelleoh couéh, queméret aveit règle espérance courajus ha dalhable Mari.
Déet hou ç’inean, é léh pléguein hac hum lezel de vout discaret, d’hum soutenein dré er vertu-zé péhani a zou diaséet ar fidélité Doué d’é bromesseu.
Espéret énep d’en espérance memb, èl gùéh aral Abraham, én ur gredein ferm é éel Doué gobér ol er péh en dès promettet.
Ean é hou crouéour, hac ean en dès disclériet teoh n’en devehai quet abandonnet é labour, en devehai bet é lagat digueor arnoh.
Ean é er mæstre souveræn ha general a guement tra zou. Nitra n’en dé impossible, nitra memb n’en dé diæz dehou.
Doué a zou soutén é serviterion. N’éellant quet bout én arvar a guement-cé, mar groant un tamic réflexion ar er promesseu ag é alliance.
Ne vern péh quen triste ha péh quen anquinus é éel bout hou stad, hou espérance a hi a éel bout deaséet sonnoh eit ar ur brovidance, ar ur vadeleah, ar ur buissance infini ?
Pet gùéh é assur ean deoh, dré guéneu é Brophétet hac é Apostolet, é cheleu, é soutén, é tihuen, é consol, é sauve en nemb a espér én ou.
Goulennet enta é secour guet confiance, ha credet é teï é viséricord d’hou tennein ag er stad trist é péhani en hum gavet, pé en hou souténou hac en hou tihuennou bet er fin aveit é hloër hac hou salvedigueah.
Doué a bermet ma hum gavér mara uéh é poénieu terrible, eit gobér demb comprenein gùel penaus en hani en dès espérance ferm én ou a éel tout, ha rein demb ur merche splan ag er garanté tinér en dès dohomb.
Ur vertu approuvet dré boénieu bras a zou calz agréaploh de Zoué eit un dévotion tinér.