Pedervet quevren - An eil Chabistr
Youen-Yan-Lois Derrien, 1779-1792 (?) (p. 365-367)
R sclerigen eviti da veza caër hac agreabl d’hon daoulagad, a zeu cousgoude d’o zroubli goude ma vezont bet pell en devaligen, hac abarz ma vezomp custumet diouz an habitantet eus a ur vro bennâc, daoust peguer gentil ha peguer gracius e c’hallent beza, e vez querse gueneomp cousgoude un nebeut en em gaout eno. C’hoarvout a allo, Philotee, ma tui ar genchamant a vuez-mâ da lacat cals a zifficulteou da sevel en ho speret, ha ma rai deoc’h an adeo bras-se pehini hoc’h eus grêt da oll follenteziou ha da oll diotachou ar bed, caout ur santimant bennâc a dristidiguez hac a zigourajamant en hoc’h interieur. Mar gu’erru quemense gueneoch, me ho ped da gaout un nebeut patiantet : rac an dra-se ne vezo netra, nemet un nebeut estonnamant hac un nebeut querse ne d’eo er gommançamant ; tremenet quemen se, ereceffot mil gonsolation ha mil gontantamant. Poan vezo gueneoc’h martele neuse-souden quitaat ar c’hloar hac ar veuleudi a roe deoc’h an dud sot hac ar goaperien er vaniteou ma oac’h sujet dezo ; mæs ha c’hui a garre coll evit quemense ar c’hloar hac ar veuleudi eternel a roï Doue deoc’h e guirionez ? An tremen amser hac an amusamanchou vean pe en re hoc’h eus impliget ar bloaveziou tremenet, en em represanto c’hoaz d’ho calon evit e zenna hac e lacat da zistrei outo ; mæs ha c’hui ho pe ar gouraich da renonç d’an Eternite eürus-se evit avelachou ha sollenteziou quen tromplus ? credit din-me, mar perseverit, ne vint quet pell hep receo en ho calon un douçder hac ur blijadur quen agreabl, ma c’havoueot ervat penaus n’en deveus ar bed , nemet vestl e comparæson d’ar mel-se, hac e tal mui un devez hepquen eus ar vuez devot, eguet mil bloavez eus ar vuez monden hac indevot.
Mæs,eme viot-hu, guelet a rit penaus eo meurbet huel ar menez eus ar berfection gristen penaus e c’hillin-me, va Doue, pi-gnat quen huel-se ? Quemerit couraich, Philotee ; pa gommanç ar goradur eus ar guenan en em furmi, ar goradur pe ar guenan munut-se ne ouffent quet c’hoaz nigeal var ar boquejou na var ar meneziou a dost evit destum mel, hoguen a nebeut e nebeut oc’h en em vezur eus ar mel pehini o deveus destumet o mamou dezo, ar guenanigou-se a guemer diaouasquel, hac a zeu d’en em grehat en hevelep-fæçon ma nigeont goudese da glasq mel partout dre’r c’harter. Guir e penaus ez omp c’hoaz goradur en devotion, ne ouffemp quet pignat hervez hon dessein, pehini ne de quet bianoc’h eguet da zires bete quern ar menez eus ar berfection gristen : mæs pa gommançomp d’en em furmi dre hon desirou hac hon resolutionou mad, e commanç ive diouasquel da zont deomp ; ret eo esperout eta penaus e vezzimp ur veich guenan spirituel hac e teuimp da nigeal : hac o c’hortos bevomp gant ar mel eus a guen-alies a instruction hac a exempl mad o deveus leset an Devodet ancien gueneomp, ha pedomp Doue ma roi deomp diouasquel ec’hiz d’ar goulm, evit ma c’hallimp non pas epquen nigeal en amser eus ar vuez presant, mæs ivez en em reposi en eternite eus ar vuez da zonet.