Mab Doue, Salver ar bed, gvir Doue a gvir den, setu c’hui dirazon var an aoter : er c’hredi a ran, rac m’hoc’h eus hen lavaret. Anavout a ran va Mestr dreist an oll, va C’hrouer, va Zalver a va Doue. Ne d-oun netra hebdoc’h, va Doue, ac evidoun eo e teuit. Rac-se e roan d’eoc’h va c’halon, va oll garantez.
Adori a ran ar goad sacr-se, scuillet evidomp oll, ac esper am eus, va Zalver, ne vezo ket collet evidoun. Roit ar c’hras d’in d’hen lacat da dalvezout d’am ene. Me ro d’eoc’h va buez, va Jesus, evel ma hoc’h eus roet hoc’h hini evidoun.
A ne venn-me ket ingrat, va Doue, mar d-afen d’hoc’h offansi goude ar pez a velan ! Nan ! biken ne ancounac’haïn ar pez a ziscuezit d’in en oferenn-ma, ho passion ac ho maro var ar groaz ; ho corf dispennet, ho coad scuilliet evidomp-ni, setu petra zo e gwirionez, dirazoun var an aoter.
Ia, va Doue oll-c’halloudec ; neket ur sacrifls e doare sacrifis Abel, Abraham, Melchisedech eo a zo ama ; ar victim a zo var an aoter-ma eo an hini a zo dign avoalc’h ac’hanoc’h hon Aotrou Jesus-Christ, ho Mab, muia caret.
