Evit lavaret dec’h eun dra na ouzoc’h quet.
Eun arme zo arru evit assieji
Ar guer deus a Poëtou, ma na retornet dy.
Perac nen didi quet evit en em diffen,
Nen deo quet quer facil donnet d’e surpren.
Habitantet ker nan dint quet evitte ;
Me ro dec’h eun avis, het da sicour ane.
Ma ve an traou-man tout divar ma zro lamet
Ha rentet din armo, ha ma ven me guisquet,
Me a raje lemel ar siej divar ker.
Me a zo deut guenen tout ar pez a renquer :
Mar queret dont guenen e savatefet ker.
Ya, me oc’h c’heuillio, ma dibrenet breman
Ha roet din armo.
(An Diaoul a ouisq ar Sant hac a ro dezan armo : daou El a apparis.)
Guillarm, chomet aze, c’houi ho poa promettet
Da Doue e chomzac’h en e servich bepret.
Ret eo din mont gantan evit diffen ma c’her.
Na zentet quet ontan, enes zo eun trompler.
O Doue, ma C’hrouer, me a c’houlen pardon
Deus ma infirmite, deus a greïs ma c’halon,
D’ho peza offancet ha quittet ar plaç-man,
Ha promettet guenen chom birviquen ennan.
Te zo eur malevrus d’am beza debauchet,
Me a gret em c’halon e zout an drouc-speret.
Rac se, ma Doue, ho pet ouzin true,
Dre ho mizericord sicouret eur paour ques.
Chetu me en eur stad ne on pelec’h monnet,
Me zo rentet dal poc’h gant an Diaoul milliguet.
