oa ezhomm ur paotr start. Mar n’out ket mogn, troad ar morzhol a zo diberc’henn.
— Yun n’eo ket deut amañ da labourat, te !
N’eo ket deut da labourat ! Yun a ya war e lent. Chom a ra a-sav, e-kreiz al leur.
— N’emañ ket en imor hiziv, eme unan.
— Ret eo dezhañ diskuizhañ eus e bourmenadenn, a lavaras ur dorner all.
Yun a daolas war an douar e ziv skubelenn hag a dostaas. Kregiñ a reas en horzh. Sevel a reas ar benveg a-us d’e benn hag e skoas gant e holl nerzh. Ha torret ar strapenn !
— Ur gwaz out, Yun, eme Seza, en ur zont war al leur.
— Arabat skeiñ muioc’h, eme Lan ar C’hor, pe e rankimp mont d’ar c’hoad, da gerc’hat strapennoù all. Kerzh da zebriñ da voued, Yun, naon a zo deut dit pelloc’h.
Yun a ziskrogas diouzh an horzh. Sellout a reas ouzh ar C’hor gant daoulagad leun a zour. Rann-galon pe kasoni.
An dornerien a zo debret ganto o dijuni. Staget eo ar c’hezeg. Mirc’hed ar c’hirri a c’hwirin ouzh ar c’hezekenned. Paotred ar skol a youc’h war lein ar wrac’hell ha drammoù a ruilh d’an traoñ ; an diereerien a daol war an daol. Lan ar C’hor, boueter an dornerez, a laka ur malan dindan e dreid evit kaout muioc’h a sav.
— Tro dezhi ! emezañ.
Paotr ar c’hezeg a denn tennoù gant e skourjez. An dornerez a roc’h.
Kerkent ma eo dornet an drammoù kentañ, Lan ar C’hor da hopal :
