Ken fall e oa bet a amzer e-pad an hañv, ma oa bet aotreet d’an dud diwar ar maez medi, eosti ha dourna d’ar suliou ha d’ar goueliou-berz. Stoket ha pladet e oa bet an ed gant ar glao hag an avel, hag e meur a gêr, dre ma ne azve ket ar greun, e chome c’hoaz parkadou da drouc’ha. An ed medet ha dastumet hep beza eostet-mat a louede hag a vreine, greun ha kolo, er gwrac’hellou e-tal al leuriou. En aner e c’hortoze ar verourien eur barradig heol evit dourna.
Eur serr-noz, evelato, an oabl digoabrenn er c’huz-heol a ziouganas amzer a zoare evit an deiz war-lerc’h. Ne oa ket diougan a amzer gaer, rak eur ruzelenn a riblennas an dremmwel a-us da Venez-Hom, goude aet an heol da guza. Diougan avel, avat.
Ar verourien a gasas eta ar vevelien d’ar c’hêriou tro-dro da bedi ar wazed dieub da zont da zourna an deiz war-lerc’h. Hogen gant ar pres ne veze ket kavet kalz a wazed dilabour ; holl e oant bet pedet pe da vedi pe da charreat pe da zourna. Tenn e vo eta al labour, an deiz war-lerc’h, er parkeier evel war al leuriou. Tomm e vo d’ar c’hezeg ha d’an dud.
An deiz war-lerc’h a oa gouel Varia Hanter-Eost. Beure mat e rede ar mederezed penn-da-benn ar parkeier hag e roc’he war al leuriou an dournerezed strapennet sizunveziou ’oa.
Gregor Kogan, graet gantañ e labour sul vintin evel
