Sant Yann, ken dezhañ tennañ e vallozh diwar e bark.
Ar bloaz war-lerc’h, pa zeue Yann Arc’hant d’an tantad gant e zuilhad bleñchoù hag e votez kozh, an tan o vogediñ diouti, e verzas e oa ar bern uheloc’h eget warlene. Kompren a reas, hep goulenn, perak e oa, ar bloaz-se, uheloc’h ar wrac’hell eget kustum, pa welas Lan Ofret, ur glin war an douar, a-raok ma oa zoken enaouet an tan.
Lan Ofret en doa graet div dro evit degas div lodenn : hini ar bloaz hag hini warlene, ha bezañ evel-se leal d’e le.
Leal e voe ivez d’an eil le en doa graet, rak pa voe an tantad o vervel, Lan Ofret, hep mezh, a bignas e-unan er wezenn, hervez m’en doa touet, evit an embann. Ha setu ma ne daolas ket, an noz-se, war brizioù an nesañ ha ma lezas al ludu da vont gant Channig Vihan evit c’hwec’h real ha daou. Hogen ar c’hwec’h real ha daou a oa bet embannet ken herr en noz didrouz, ma oant bet klevet betek chapel Itron Varia a Gerluan, hag an deiz war-lerc’h, o tremen dre ar park bet luduet warlene gant ludu an tantad ha bet milliget, e welas gant levenez e oa kempenn an douar anezhañ hag e tiwane ennañ al louzeier hadet drusoc’h eget a-raok. Neuze pennhêr Kerunkun en em gavas skañv en e gorf, hag en em santas adarre e stad a c’hras.
