— « Mari !… Mari !… »
Mari ebet ne respontas.
Ne oa Mari ebet en ti. Aet e oa da gousket da di he mignonez, da Gervetouz. Hag evel-se, Job ha Lom a satanaze an ti, en noz-se, evit netra.
Herri ne gomprene berad ebet er pezh a c’hoarveze.
Neuze e teuas keuz dezhañ da vezañ chomet da sistra e-pad eizh devezh.
— « Pelec’h eta e oa bet ? »
— « E Gwezeg, e Pleiben, e Lennon hag er C’hastell-Nevez. »
Ha bremañ en ur zont d’ar gêr, e kave re a dud en e graou, ha re nebeut en e di !…
War hent Lanurgad, Job ha Lom a oa nec’het ken na oant. An eil a lavare d’egile :
— « Brav emaomp ganti ! Lom. »
— « Domaj eo, Job, n’eo ket beuzet Herri. »
— « Ha pa vo gouezet hon istor ! ! A ! ar marichal a vo bremañ hir e deod ! »
— « C’hwi an hini a zo kaoz, Lom. »
— « C’hwi an hini eo, Job. »
Mont a raent o-daou, pep hini diouzh e du eus an hent ; Job a gamme a gleiz ha Lom a gamme a zehou. Mil mizer o doa bale.
Hini ebet anezho ne savas an deiz war-lerc’h. Klañv e oant o-daou. D’an dud a c’houlenne