Va Dous muia karet, va c’henta karantez,
Oa ganet, evel-d-oun, war ar meaz, e Breiz-Izel ;
Enn hon diou lojennik n’oa nemet paourentez,
Med ne glaskemp nemet frankiz vid hon diouaskel
Ha laouenidigez.
Pa vije deuet Annaik er streat gand he denved,
E lavaret dostu : Per n’eo ket pell ac’hano ;
Rag ato, war he lerc’h, me boulze va loened,
Ha bemdez, da guz-heol, ar mare vid ann distro,
Me iea d’he darempred.
Nag a bed huvre kaer a reamp epad ann deiz !
Pa vijemp deuet enn oad, ni deufe da zimezi ;
Hag hor c’haloun kerkent da lammet enn hor c’hreiz,
Enn eur zonjal : pa vez kalz a garantez enn ti,
Eur pinvidik a-leiz.
Eur zulvez, enn eur c’hoat, e kroc’henn eur wezenn
Em oa skrivet doun-braz hano va muia karet ;
Sonjal a reann : eunn deiz, Annaik, enn eur dremen,
A welo, goude lenn ann hano gan-en skrivet,
Pegement he c’harenn !
Siouaz ! Annaik a ioa re gaer vid ar bed-ma ;
Er baradoz he deuz eur gurunenn a werc’hez ;
Med va c’halonn rannet, aliez, enn eur ouela,
Evit lenn er wezenn hano kaer va c’harantez,
D’ar c’hoat ez ann brema.
