— 101 —
AR C’HOZIAD
————
Bemdez, goude e lein, azezet hen gweler
War ar genta pazenn eus kalvar al leur-gêr,
Hag ar bedenn a zav eus dounder e ene
’Seblant tremen er mein, divorfila Doue.
Met prim ar paour kaez koz a zerr e zaoulagad,
A vorgousk ’vel gwechall p’edo fin d’e dachad.
’N e boelladou louc’het [1] e douarou bro Vreiz,
E kendalc’h da zonjal o c’hortoz lost an deiz.
Ha pa deu ar mare d’ezan da vont d’e goan,
E tiloc’h goustadik en eur stleja e boan,
Kroummet war e benn-haz, skuiz o veza bevet
Eur vuhez a labour he deus e dal krizet.
Ne zigemm er zizun ar yaou diouz ar gwener,
N’en deus evit warc’hoaz ’met sellou dibreder.
|
■
- ↑ Empreint
