— Ma bennoz d’ec’h, ma mab, emezan ; ho tad eo gwellan den a zo war an douar.
Raktal e reas ôzan koan d’an daou veajour ; mes Tobias a lavaras :
— Evidon-me ne zebrin na ne evin, ken ho pezo selaouet ma feden : me a c’houlenn diganec’h ho merc’h Sara da bried. Kerkent an êl a lavaras ive :
— Ne fell ket d’ec’h bezan nec’het, rak Tobias a zo eun den a zoujanz Doue.
Neuze Ragel a lavaras ya, hag o vezan grêt da Dobias ha da Sara rei o dorn an eil d’egile, e pedas Doue Abraham, Izaak ha Jakob, da vinnigan aneze.
Goude-ze en em lakjont ouz tôl da goanian. Tobias ha Sara a dremenas an tri devez kentan eus o eured o pedi Doue, hag an êl a yeas e-unan, epad an amzer-ze, da Rages, da gerc’hat an arc’hant oant deut da glask.
Tobias, dal ma oe roët d’ezan gant Ragel argourou e bried, a ’n em lakas en hent da zistrei d’ar gêr gant Sara ha Raphaël. Heman a lavaras d’ezan :
— Pa vefet en em gavet er gêr, frotet daoulagad ho tad gant vestl ar pesk ho peus lazet, ha raktal e welo adarre ken skler ha biskoaz !
Koulskoude, Anna, gwreg Tobias koz, enkrezet oll, a yee bemde war eun dosen uhel da welet ha ne welje den o tistrei. Erfin e remerkas a-bell ar veajourien, hag e tizroas da lavaret d’he gwaz : « Setu da vab o tont. » Kerkent ar c’hi, hag a oa bet ive en hent, a lammas en ti, en eur harzal laouen, hag a ’n em lakas da fichan e lost ouz Tobias koz. Heman a zavas raktal da vont da benn hent d’e vab. P’en em gavjont an eil gant egile, en em vriatajont gant teneredigez, hag ar mab a reas d’e dad evel m’oa bet gourc’hemennet d’ezan gant an êl ; raktal Tobias koz a welas skier, hag e klaske gouzout petra da rei d’e vadoberour ; mes heman a respontas :
— Trugarekaet an Otrou Doue, dre mac’h eo bet trugarezus en ho kenver. Ar beden, ar yun hag an aluzen a dalv muioc’h eget holl denzoriou an douar. Selaouet, Tobias koz : pa bedec’h en eur ouelan, ha pac’h ec’h en noz da zebelian ar re varo, me a gase ho peden betek an nenv ; rak me eo Raphaël, unan eus an Ele a ve bepred en o zav dirak trôn an Otrou Doue.
O klevet ar c’homzou-man, an daou Dobias a oe estlammet oll, hag en em strinkjont d’an douar. Mes an êl a lavaras d’eze :
