lisabeth, merc’h da Ber III, roue Aragon, a deuas er bed er bla 1271 ; elec’h hano he mamm pe hini he mamm-goz, e oe roët d’ezi, d’he badeziant, hano he moëreb-koz, santez Elisabeth ar Hongri, kanonizet gant Gregor IX er bla 1235.
Dal ma c’hanas, e oe anat oa deut war an douar evit lakat ar peuc’h etre ar rouaned hag ar rouanteleziou, rak he zad hag he zad-koz, trouz etreze pell a oa, a deuas d’en em glevet e-harz he c’havel.
Per III, o welet e verc’h o kreski en furnez dre ma kreske en oad, a veze laouen o lavaret e vije trec’h, ma lezje Doue yec’hed ganti, da gement merc’h a oa ganet en e ligne.
Ar bed hag Elisabeth n’en em glevent tamm ebet. Ne oa ket evit gouzanv e skanvadurez nag e lorc’haj ; ar yun, ar beden hag an oberou a drugare, avat, a oa diouz he doare, hag he zad, o welet pep tra o vont war well en e rouantelez, a lavare oa he fedennou eo a denne bennoz Doue war ar vro.
Brud a zavas eta anezi abred ; goulennet e oe gant eleiz a brinsed, ha d’an oad a zaouzek vla, e roas he dorn da Zenez, roue ar Portugal.
Eur wech dimezet, ne roas ket nebeutoc’h a amzer da vagan he vertuziou eget da zevel he bugale. Klask a rê plijout d’he fried ha muioc’h c’hoaz da Zoue.
An hanter eus ar bla a dremene o vevan diwar bara ha dour ; parean reas gouli euzus eur paour kez gwreg o pokat d’ezan ; rei a reas ar gweled d’eur verc’h ganet dall ; meur a hini a yac’haas diouz klenvejou bras, oc’h ober sin ar groaz warneze ; manatiou hag ilizou a zavas, hag e stagas leveou oute.
Dispar oa da lakat ar peuc’h etre ar rouaned ; dispar ive da rei skoazel d’ar re a veze en em gavet eur gwall dro bennak gante !
Evel m’oa bet skouer ar gwerc’hezed en he bugaleach, skouer ar gwrage en he friedelez, e oe skouer an intanvezed da varo he fried : kemer a reas raktal saë Trede-Urz sant Fransez.
Heuilh a reas korf he gwaz betek iliz Odiveras, elec’h m’en devoa goulennet bezan sebeliet ; goude-ze ec’h eas da
