Kavet en devoa en e galon nerz awalc’h da c’houzanv ar poaniou red da c’houzanv arôk kas al labour-ze da benn.
Ma, just breman, p’eman en penn e ero, e wel skler hag anat en devo labouret war goll, goude kemer kemend-all a boan, abalamour da volonte fall meur a hini.
« Oh ! ma Zad, mar deo posubl, pellaet ar c’halur-ze diouzin ! »
Hep mar ebet, Doue a c’hell miret ouz an den da gouezan er pec’hed, en eur chom hep rei d’ezan ar c’halloud d’ober an droug. Mes ma fell gant Doue, hag e ra, ma fell gantan kenderc’hel da lezel gant an den ar c’halloud d’ober ar vad, ha zoken, d’ober an droug, neuze, hep mar ebet ive, ar pec’hed a zalc’ho da ren war an douar, hag evit meur a hini, Jezuz en devo labouret ha gouzanvet en aner. Ar gwel eus an dra-ze a ra da Jezuz kouezan en e agoni ; eur c’houezen a c’holoas anezan, eur c’houezen a wad..... Ar Merzer dispar a wel ar c’hantvejou o tremen dirak e zaoulagad. Gwelet a ra pec’hejou an holl ha pec’hejou pep-hini ac’hanomp, ho re c’houi, ma re me. Diskennomp eta en goueled hon c’halon ha goulennomp pardon ouz Jezuz, en deus gouzanvet kement a boan, dre garante evidomp, en liorz Jetsemani !
ennou-bras Jeruzalem o devoa kement a gâs ouz Jezuz, a vroude aneze gant e gomzou hag e oberou ken dishenvel diouz o re, ma klaskent an tu d’en em zizober anezan ar c’hentan ar gwellan.
Judas, unan eus an daouzek o devoa e heuilhet epad an tri bla divezan, o welet e c’helle gonid eun draïg bennak o werzan e vestr d’e enebourien-touet, a reas an tôl, troet ma oa gant an arc’hant.
D’ar Yaou-Gamblid eta, da hanter-noz, mevelien an Templ ha soudarded Pons-Pilat a bignas gantan da Jetsemani.
Jezuz a deuas da benn hent d’eze da gichen toull al liorz.
— Otrou, eme Judas, me ho salud !
Hag e vriataas e vestr. Jezuz a lavaras d’ezan :
— Judas, gwerzan rez mab an den dre eur pok.
Hag o komz ouz ar re a heuilhe an traïtour :
— Piou a glasket ? emezan.
— Jezuz Nazareth, emeze.
— Mat, me eo !
Ha, gant eur zell hepken, e tiskaras aneze d’an douar.
