antez Skolastika a oa c’hoar da zant Beneat. Ganet e oant er mêmes devez hag en em garet a rent evel m’en em gar alïes ar vugale gevel. Pa zavas he breur Urz Leaned Mene-Kasin, hi, e kichen, a zavas ive eun Urz Leanezed.
Skolastika ha Beneat, adalek neuze, n’en em welent nemet eur wech ar bla, en eun tiegez hag a oa hanter-hent etre an daou vanati, hag e komzent eno eus an doareou gwellan da gemer evit en em zantelât.
D’ar 6 a viz c’houevrer 543, Beneat a ziskennas eus e vene gant e venec’h a veze bepred ouz e heul. Skolastika, gant eun nebeut leanezed, a deuas eus he zu, hag ar breur hag ar c’hoar a ’n em welas, evel ma rent er blaveziou tremenet. En dro-man, koulskoude, elec’h komz eus an doareou gwellan d’en em zantelât, ne oe ken kôz gante nemet eus dudiou ar baradoz. Pa ve eur men, bet strinket en êr, o kouezan, seul ma tosta ouz an douar ha seul buhannoc’h e kouez ; evelse, Skolastika, seul tostoc’h ma kave ’ oa eviti an devez da vont daved Doue, ha seul-vuioc’h a c’hoant he devoa da glevet Beneat o komz anezan.
Pa deuas an abarde, ar re oa gante a reas d’eze kemer eun tammik pred, hag ar zantez a lavaras d’he breur :
— En han’ Doue, chom ganin en noz a zeu, ma c’hellfomp komz eus e c’hloar, ac’han da c’houlou-de.
— Petra c’houlennez aze ? eme Veneat, ken ter ha tra ; gouzout a rez awalc’h n’hallan ket tremen an noz er-mêz eus ma feniti !
An oabl a oa dizolo, tamm koumoul ebet ne nije drezan. Skolaslika, o klevet komzou he breur, a groazias he daou zorn war an dôl, a zoublas he fenn da bedi, an daerou en he daoulagad. Pa zavas diouz he feden, al luc’hed a lintre, ar c’hurun a strake hag an dour-bil a goueze kement, ma n’hallas na Beneat nag e venec’h lakat o fenn er-mêz.
— Doue r’ho pardono, Skolastika, eme he breur, daoust d’ar pez ho peus grêt !
