Rozen !
Ne c’hellan ket mont evel-se, Malo, hep ur ger, hep ur sell a garantez !
Rozen !
Ne c’hellan ket mont ! (Kuzhat a ra he fenn en he daouarn, ha da bazañ). Ne c’hellan ket mont ! (Malo he red da azezañ).
Rozen, va selaouit !
Pardonit din, Malo. Ma pazan, n’eo ket kalz a dra. (Pazañ a ra). Serret anoued am eus. (Pazañ a ra adarre). Pardonit din, Malo, ma pazan, ...ha ma n’on ket aet kuit c’hoazh ! (Chom a ra, stouet he fenn en he daouarn).
Rozen ! Na bazit ket mui. Perak ne sellit ket ouzhin ?... Leñvañ ’rit, Rozen, leñvañ, ’rit ? Ha me eo am eus graet glac’har deoc’h ? {Dezhañ e-unan). Deoc’h-c’hwi, va muiañ-karet barnet d’ar marv ! (Da Rozen) Me eo am eus graet glac’har deoc’h, me hag am befe karet reiñ d’ho kalon dudi ha joa hepken... Leñvañ ’rit c’hoazh ! (Kuñv) Sellit ouzhin, Rozen, sellit ouzhin !
Ne leñvan ket (Malo a flourik he fenn).
