Paotred, plac’hed iaouank, c’houi lamme o tridall,
Pa glevac’h, dre Gerne, Matulin, ar barz dall,
O trei, gant he vombard, toniou wie atao
Lakat finv er wazied, digeri jabadao,
Ouelit, n’her c’hlevot mui ! Enn he vez ien eo mik ;
Maro eo Matulin, dialan hoc’h eostik.
He ene zo nijet da vro ann telennou,
Bro ar barzed zo bet skiltruz ho c’halounou ;
E kaloun ar barz koz ’vel eunn ograou gane,
Hag hen oc’h ehana, evned a ziskane.
Evid-omp-ni, Breiziz, hon diskan, zo daelou :
Koueza ra ar gwez braz, seac’h out-ho ann deliou.
E kornik ar vered, kousket enn da c’hourvez,
Selaou e-kreiz ann noz, a-zindan da vean-bez,
Selaou hag e klevi avel Breiz o voudal,
O kana hirvouduz toniou ar paour keaz dall.
Mar tihunez neuze, barz, n’as pe ket anken,
Rak ma klemm ann avel, ouela a ra ann den.
