Pajenn:Milin - Labousik Doue, 1872.djvu/4

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 261 —


— « Eul labouz, tad, digor ’ta buan
« Riou en deuz hag ama euz tan,
« Ha m’en deuz naoun epad tomma
« Em dourn, ma kar, tebro barn. »

Ar prenest a voe digoret
Al labouz keaz a voe tommet,
Hag enn eur domma e tebraz
Ha goude seder e kanaz.

Dre he gan hen a lavare :
« Bennoz d’ann tad, d’ar vugale
« A domm ann askelligou keiz,
« Tomm d’ho c’haloun ra vo noz-deiz !

« Eur galoun zo hag ho c’harfe
« Kaloun gwir vamm m‘ho anavfe ;
« Me ia d’ezhi da lavaret
« Bugaleigou, dont d’ho karet.

« Karet e deuz he mamm, he zad
«  Karet a rai ann emzivad ;
« Anez karet, rankfe mervel,
« Hevel eo oc’h ann durzunel. »

Ha me gant ar c’han a glevenn
N’oann evit miret na dridenn
A lavaret : « Pe vro ema
Ann durzunell ze, ar wella ? »

Al labousik ouz-omp neuze
A reaz eur zell, vel eunn eal-Doue,
Hag o nijal war hor pennou
E kane o vont d’ann envou :



— « Un oiseau, père, ouvre soudain,
Que je le réchaufe et le baise,
Et qu’il becquette dans ma main
Du blond millet tout à son aise. »

Le petit oiseau blanc joyeux,
Vite entra, la frôlant de l’aile,
Et par un chant mélodieux
La récompensa de son zéle.

Dans un doux chant il lui disait :
« Bénis les enfants et le pére !
« Dieu bon, exauce mon souhait,
« Eloigne d’eux peine et misére.

« Un petit cœur que je connais
« Les aimerait d‘amour sincère,
« Je vais, petits enfants, je vais
« La chercher, cette bonne mère.

« Elle aimera bien l’orphelin.
« Elle aima sa mère comme elle.
« Sans amour, triste est son destin,
« Elle est comme la tourterelle. »

En entendant ce chant si doux
Mon cœur tressaillit d’allégresse
« Où donc est-elle, ô dis-le nous,
« Pour que dans mes bras je la presse !

Alors, voltigeant radieux,
Nous jetant un regard d’archange,
L’oiseau remontant vers les cieux,
Chanta d’une douce voix d’ange :