Pajenn:Milin - Labousik Doue, 1872.djvu/3

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 260 —


Digasit buan d’ezhan eur vamm
Da domma he galounik c’hlan ;
Roit d’ar paour keaz tomder ha boed
Ha neisiou kloz d’al laboused.

Va diou verc’hik war va barlenn
Oc’h va c’haloun harpet ho fenn,
Ouz-in me neuze a c’hoarzaz,
Hag unan d’in a lavaraz :

« Perak ar paour, lavar, tadik,
« Ef-hen atao ker reuzeudik ?
« Daoust ha n’en deus na mamm na tad
« Da rei d’ezhan boed ha dillad ? »
 
« Nann, va merc’hik, aliez, aliez
« Ar bugelik keaz a welez
« Ne dafe enn hent diarc’henn
« Ha dillad toull enn he gerc’henn,

« M’en deufe eur vamm d’he garet,
« Eunn tad d’ezhan da c’hounid boed,
« E-biou d’ezhan ma ne iafe
« Hep rei netra tud, bugale. »

« D’ar paour, tad, me roi va bara
« Ha c’hoaz va skabell da domma,
« Me a roio d’ann evnigou
« Ar mata tamm euz va genou. »

Va merc’h ne doa peur-lavaret,
Oc’h ar prenestr ma voe gwelet
Eul labousik o c’hour-nijal
Koant ha gwenn-kann, met glaz he dal.




Pour réchauffer son cœur si pur,
A l’orphelin donne une mère ;
Au pauvre, chaleur, ciel d’azur ;
Aux oiseaux, doux nids et mystère.

Mes deux filles sur mes genoux,
Sur mon cœur la tête appuyée,
Me sourirent si doux, si doux,
Que ma larme en fut essuyée.

— « Petit père, dis-moi pourquoi
Le pauvre souffre sur la terre ?
Pour lui donner du pain, dis-moi,
N’a-t-il pas un père, une mère ?

— « Non, ma fille ; — sans vêtement
Le malheureux, par la bruyère,
N’irait pas les pieds nus souvent,
Pour l’aimer, s’il avait sa mère ;

Et si, pour lui gagner du pain,
Il avait près de lui son père ;
Si, quand en pleurs il tend la main,
On ne repoussait sa prière. »

« — Moi, je lui donnerai mon pain,
Et pour se chauffer une souche ;
Aux petits des oiseaux, du grain,
Le meilleur morceau de ma bouche.

Le mot n’était pas achevé,
Que l’on vit alors apparaître,
Un petit oiseau blanc, privé,
Qui voltigea vers la fenêtre.