Pajenn:Milin - Légendes bretonnes.djvu/37

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 126 —


E Breiz, ann heol dre ar wabrenn
Zo lagad Doue a c’hoarz laouen.

Soun ar c’hleier, kroz ar mor doun
E Breiz zo dudiuz d’ar galoun.

Evel bokedou war al lann,
E sav e Breiz dudi war boan.

Ne c’houlen ken ann holl dud keiz
Nemet beva, mervel e Breiz.

E Breiz ema ar brezounek,
Iez ann dud vad ha kalounek.

Ar brezounek iac’h ha nerzus ;
Iez Doue, evel d-han gallouduz.

Ar vein a fraill, ar mor a darz,
Ann env zigor pa gan ar barz.

Ar menesiou oc’h he glevet
A skrij, a gren, a lamm spountet.

Ar brezounek a zo e Breiz
O terc’hel, oc’h harpa ar feiz.

Ar brezounek, pa ’z ai da fall,
Ne vo ger gallek e Bro-C’hall.

Heb ober fae war ar gallek,
Gwell eo gan-en ar brezounek.



Le soleil qui perce le nuage est l’œil
De Dieu qui sourit a la Bretagne.

Le son des cloches, la voix de la grande mer
Font tressaillir les cœurs bretons.

Comme les fleurs sur la lande,
Sur la souffrance germe la joie en Bretagne.

Les malheureux ne demandeut rien,
Si ce n’est vivre et mourir en Bretagne.

En Bretagne, la langue bretonne
Est celle des gens de bien et des hommes de cœur.

Saine et forte, la langue bretonne vient de Dieu ;
Comme lui elle est toute puissante.

Lorsque chante le barde, le roc se brise,
La mer écume, le ciel s’entr’ouvre.

A sa voix les montagnes frissonnent,
Tremblent et bondissent de terreur.

La langue bretonne est la conservatrice
Et la gardienne de la foi en Bretagne.

Quand le breton périra, on ne
Parlera plus français en France.

Sans mépriser la langue françaisce,
Je préfère la langue bretonne.