— Penaos ?
— Va lest d’ober ; gwelet a rafet hep dale.
An deiz warlerc’h ar beure, e lavaras an aotrou da C’houevrer : Kemeromp peb a fuzul, hag eomp da chaseal d’ar c’hoad.
— Pa oant o vont er-mêz ar porz, e klevjont en eur wezenn-dero a-us d’o fenn :
— Koukou ! koukou !
— Petra, petra ? eme C’houevrer, eur goukou o kana er vro-man en miz c’houevrer !… Biskoaz kement-all n’em eus gwelet. Bremaïk, loen brao, me ho tisko da c’hortoz ho koulz da gana !
Hag hen o tenna er wezenn. Ha kerkent, a vrank da vrank e kouezas eun dra bennak n’oa ket henvel ouz eur goukou. Pa dostajont da welet :
— Allaz ! allaz ! va gwreg ! eme an Aotrou… Ah ! mab an diaoul ! kef an ifern !…
— Fachet oc’h, aotrou ?…
— Ya, fachet oun sur, ha bremaïk hen paei d’in !…
Hag hen o sevel e fuzul evit tenna war C’houevrer, met heman a lampas warnezan, en eur lavaret :
— Goustadik, va mestr !… Gouzout a rit moarvat hon divizou ? Ret eo paea, pa goller.
Allaz ! hag e renkas an Aotrou kêz lezel sevel eur gorreenn d’ezan adalek choug e gil betek seul e droad, ha rei daou c’hant skoed da C’houevrer hag ouspenn ar gorreenn a oa bet savet d’e vreur Genver, hag a oa eno en eur gambr, en divil [1] eus ar voger gant kalz a re all.
Neuze e teuas C’houevrer d’ar gêr, ha stad [2] ennan.
Pa welas e dad anezan o retorn :
— Setu te distroet ivez ’ta, va mab C’houevrer, evel da vreur.
— Ya, va zad kêz, setu me distro ivez, met nann evel va breur,
rak setu aman daou c’hant skoed en aour melen, hag eur gorreenn
