Hag e tiframmjont anezan etre pevar c’hartier, hag ez ejent kuit neuze, en eur c’hoarzin gant eun drouz spontus.
Kerkent e teuas adarre ar c’havr er gambr : breman e oa plac’h betek hanter he c’horf.
— Ah ! paour kêz, emezi, e pe stad out aze !
Tostaat a reas an tammou an eil ouz egile, hag en em lakaas adarre d’o frota gant he louzou. Setu rentet ar vuhez da Fanch evit an eil gwech.
— An deirvet nozvez, a lavaras d’ezan ar plac’h-gavr, e vo ar gwasa ; met kemer kalon, ha, mar gallez tremen mat an nozvez-ze e vo neuze fin d’az poaniou, ha d’am re ivez, ha da re ar re all holl a zo aman.
— Ne gredan ket e c’hallfe c’hoarvezout kalz waz ganen eget beza lazet, evel ma ’z oun bet diou wech bete vreman, a lavaras Fanch.
An deirvet nozvez, evit diverra, ec’h eas adarre d’ar memez kambr, goude e goan, hag en em voutas en dro-man dindan ar gwele.
— War-dro hanter-noz, ec’h arruas adarre ar memez re ; ha trouz ha tourni adarre.
— C’houez ar c’hristen a glevan adarre ! a lavaras eur vouez. Daoust ha na ve ket maro c’hoaz ar prenv-douar-hont ?
Hag int da zidanfoeltri ar gwele. Netra. Hag int da sellet dindan.
— Aman ’man ! aman ’man !
Ha setu chachet Fanch kêz a-heli [1] e droad.
— Arsa ! ret eo d’eomp achu gantan an dro-man. Petra ’vo grêt anezan ?
— Poaza anezan oc’h ar ber, hag hen debri goude.
— Hag a zo mat, greomp evel-se !
Ha setu grêt eun tan bras, laket Fanch en noaz ha poazet a-us d’ezan ha debret goude, betek an tamm diweza, zoken an eskern.
Pa voe fin d’ar pred hag êt kuit ar jeanted, e teuas er gambr
eur plac’h penn-da-benn en dro-man, eur brinsez eus ar gaera !
- ↑ A-heli (Treger) : par.
