Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/715

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

h*ig eurusoli, pé et’ ré en dou commuucet de eliervigc Doué a zrelji ou youanquis bet Gu ou bulié, pé er ré n'ou dês cherviget mimeil er bed bet er marliue. aaajuljla jla a jlii JLGJt<35.ü.ju;üyiia£ jlji & .a. aaaiijjiAto.2ppc aaac 8f?8VireTfT6ifffirB3ffWvvtr^WvvTr «iirffïïeBÏtriSTr 6 CR SfclUVÊD DÉ A V|S CALAS-GOCYAN. ijigojij-A-gJLa.JLa.JtJi. 3? v ï iff?TfïT ?¥ v tr ï ù $5 SAM EFFLAM IIA SANTÊS IIONOItÉ, OUÉHIIIÉS, É HIUÈD, IlLUAUTJÊLi. Er Sant-mene oé mab nuit] ur rotiéag en Irlundre, (léïiani a liouüé (>0l, amzér e oé é brezél guet ur roué ag en Angleterre. Eiicu rantclcalie oe ravngetdréer inisérieuli ig er maleurieu e slleigc er brezélaré lerh: ne oé gùélei partout meit laiereali. rapiueruuheu, kérïeu losquet, castelleu quemeret: er pohleu-zé n'ou doé peuh rw noz na dc : sehuel e rent ou deulegad hag 011 halonneu treinaen nean, eit goulenne guei Doué purdon ag ou fehedeu !»ag ur gonsolation benac én ou maleuricu. Klilam e zas nezé ér bed, bag en eu rouc, péré e oé scùéhe eliué ug ei* brezéi, e bt-gnus er peah élré-z-iiai, a gondition ma vélié bel diméel er Sant-men, pe vélié bel én oaid, d’er brincés llonoré, ineili er roué ag en Angle-lerre ha pebani e oé ehué uehué gannet. Eniam e oé bet dessauet a vihan ér praüque ag er verluyeti: churi-table merbel oé é quevér er beurerion ba eastiehie ré é gorv dré yuneu lia dré vorleficationeu. Dn inclinalion vrasen doé aveit êr bimajt, hairiium sanle quet galliuelaveil er stad a bi iedeieah ; ue selié qucter promesse en doé groeit é dad avel un angagemiiil sacret eitrou. Queniér e ras enta a nezé or resolution, eit conservein é Itizérlitaet, degùiuat paltes é dad iia de vihuein ér soliiud, ha gounie c ras eil quement-ce, lod ag en diichentil youancq e oé dcssùuet guel-ou. Goudéen doul hum assui ct a neliai, er Sant ou assamblas undé éné gmnbre, egonzasdehai a vaniléeuer bed hag e laras aniin deliai : < Aveil-on-mc, m amièd, me resolutiou e zou que-ntérei; me venne trompein er bed quênl ina vejn trompel guet-ou; pro-mellein e ra d'eign er gouron ag er lanteleah-men ; madeu bras, ur Drincés devot aveil prièd: ol quemenl*cé e zou treu caèr aveit er ré ne glasquaiU nieit 011 avantage ér bed-men; mès iné, megùittei a volanlé vad me zad, men danné, mem bro memb, aveii quêrliet ar baseu me Saiver hag eit clasque un deserh benac, é péhani é ellein consacrein dehou er reste a mem buhé. » En duchenlil youancq-zé e laras dehou é oent preste d’en liélie parioui ha ne zesirent quet giiei ehué eil cliei--vïgein Douè ér solitud. Er Drince e recommandas dehai nczé derliel ul litsire preste-caèr eit dohnet é Bretagne-Arvoriq. MmsDotié e vennas approuéein é servitour (idel. Tad er Sant, é hùélet è oé arrihue én oaid de ziméein, en averlissas d'hum breparem de gue-ment-cé, rac bonheur eneu ranteleah e houlenné ma %clié bet aciiihuet buan en alliance-zé. Kiilam humgavas ambarrasset : èl ina hùélé neoaii éoé ret absolumant hum sacreiiein aveit er peah, ean esentas doh édad. Degasse e rér ei brinccs Ilonoré : èn ambassaderion hag er guérenl hum assumble; en terèd e zou groeit guet rouile, ha ne hiielér partout meit iTjoeissance. Efllam hemb-quine oé digoutanl: utlau ér memb resolu-lion, avertissein e ias C segrèil è gompagnonèd d’hum zeihel presle de bartie. Pe oc arrihue en nozha ma oé uiitrgetcn é gamhrc guct ébrièd, cr Sante vanias auemenl delii uu exceliance ag er vertu a hùéiluaet, ma