Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/714

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

i:n sjknt. ' c verb-, Jiañhuet Aspasi, e gmiéhns rlmé én Hr hlinUuèil qnen nstrnnge, iila credé en ol é oñ posiieL «uet en rliaul, Èl ne oé meil Doué hâa e ellé gùeilai d’oit dr'otigupu,(, en t;td U;tg er \tvrh malem us-cc c ziivieus de be-tlein siinl Meléo eit donnet dougiKïieL, ha preparet e ocl>et ol logerisse eit-ou. Kr Sant e ynsguel lod ;ig é vcnèh, ha tpicntèh cl ma ocèta! gulé cn hani chiu, hmsébe c govessas é ilorftet gnet dareu. hag e supibs cn Kscob santel dUrnpïéeiii é autorité ctal *en Kutru-Doué eit gùelhit dchou l)afd’è^vcrh Aspasi. Melén, goudé en dout reit deliou ur lienigofl revè en ènoimité ag é ljchcdeu, c laras uelioji cit er lionsoiein : « Mcm brèr, l/loué(n’cudès tjucl davyeet d’oïi er hlinhuèd-men eitgobér d’oh merhnel, ïiiais eit ou laqual èn hcut u liou &alvedigueah hag eii luni tougue dc ran-lein d hou Crouèour en lüour e zou dcltèl dehou. » Er, frollein e ras ^oudé-zè lairgùcli guet ijle sacrel*; cn ur brononccin haninie Jèsus-ChrouisL, hag eq lumiclan; péhant htirn gavas quentèh gùet, e sùoas iing e dnignirèqmts Doué. Meléu e yas nezé de hùèlel Aspasi, hog e rantns ehué dehi er ychèd drè er vei lu ag è bedenneu' ÈI n’ellé quct souffréïir inèlalioneu en dud. er Sant e houlennas quentèh perinission de bartin, ha poèn vras en doè bet Eusèbe d’hi aeeordein dcliou; mses eit discoeiné banâuedigueah vudde Zoué, er Uouè-zé e rasdehou a zontcZon cn doar a Gomblessac cit er secour duntrelennein en disciplèd santel e formé cu è govatid a Blatz. . - Èn Escob santcl, e retornas de Ruan, hag e* gontinuas de vihnrin èl itn liermit parfiet hag èl ur bugul éhuehns hag intanipius. Monnet e rè liès d er hovand eni doè fondetè lJlatz, eit lunhoal ènou, ér gonUmiphi-lion, er repos assuret, pchani ne gnvér meit é Douè. Azc è hamuhuas-pn dé ag è vai hue : hag pit prcpurcin è zisciplèd dVn dispârti-zè, ean e an-noneasdehai en dé nia Leliéqùiu.u er bed-men. Èl ma losté er momand-cé,'euTiis aveit-ou, nues foiii-trisic aveit é zisciplèd, Mcièn e ras dèliai è yénèdiciion dehuélian, e assaeas ou honsolein liag e ras deliai nn ins-Iruclion tinérar ou devmi icu hag ar er fa gon ma telicut htini gompor-tcin avfcit ou santclicaüon, propcvba santelicatiou er réryl. Qupmére ras nezè Carv ha Goêd Jésus-Chrouisi, ha .ci ilmeitguet ersccouricu divin-zè, ' a V ^ Mélen e rantas é ipcan de Zoué èr blai 550; Durand ina oè casset c goi v santel d en doar, ur voès a gondition, pé-hani.e oé dal a houdé pèl am/ér, e ras iram gonduic* betag ê cliâs, bag e sioidas ènou ablat eit adtessein hè feden de Zoué: én nc voqueiu gomlè-zè do drcid hé bugidsanlcb er voos-zé c recouras (picnièh ér gùelct. Üurus, einè er Drofact. en nemt> hum ra de chermje Doué a zreli é youanquis Sant Mclci» eñdés bet er tionheur-zo: qucmêrcl en dcs ahrcd ur plégue iuad, pèhuni en dès groeït dchou proliltein hag avnncein a*s er pralique ag er vertuycu ; conduict en dès pcrpet ur vuhè santel ha moi lelicl. ha perpei c oè coulani ha joéius. Peguempnl a dud ynu:incq, allasl c ra oa amzér quetan d’er bcd lia d’er ptigcadoricu! N em dé quèt souèh,ne sanlani meit diouste cit er vei tu : lèzcn Dmié c scblanlc dchai' diais ha rusie mcrbet; iir gavant rne.it anné ha pocn en dcvMion h;sg er beoigen : <iLicnient-cè e ni dchai liimi abandomtcin d’cr pébèd lia iucr-liiicl èn-ott. Micsbum zisfariet, tud qneih: grocit hni nicmb.cn cxpc-riancc, ha hui esanlou soudetion doustèrag er bcnigen hag erjoè e ra ur vuhg desot., liui c houiou uu de ]>èiè-è, er lè cn dou bihuet coutamoh