Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/702

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

V 1 'I I l-l 'I- r h. v 1 I

\

l im' •% ■ r.

  • i

i - ) BUHÉ ER S^^T. U» flra justé é, liag er garunté memb liun olilige iJ<; bedein ti ée ellamb eit en meam.en i»g er purg;iioér: car ineanncu santel-é er ré e souffre poénieu quer garliue : him liérent-iml, liun bcrdér, lmn amiètl, péré lum l>è<leil’ou secourc liage grie dVmb agen dôndèd ug ou frison aveit gou-lcnne secour guet-n-emb. Me zud , e lare er brouidur-zé, de Lêliani en e Imès ouileit qucment hag e huèscâret quemeot gùéharal, mezad, emé-ean, soulïreln e ran amen poooieu péré lïellér quet comprencin : isui e lmès er moyand d‘em delivrcin, hâ Imi hou pou er galon tfem abandon-nein èn uj' visès1 quer bras! Me mab, nie merh, e grie en tad, ei1 vam-zé é ci eis er llamme: hou péet irulté doh er ré de béré en e buès quemenl a obligalion, <le béré, arlerh Doué, è teliet htig er madcu e litiès hag er vuhc: ne houlenuamb guei-n-oli meit cevreu a gai tmle ha pedenneu. Me Irièd queih, e lare en dén-zè guet ur voéli hirvoudus, goudé er garauié tincr e iinès beteit-on, liù possible-é ne huès mui chonge a han-an! As-sajet, mé hou suplie, distannein eit-on colér en lCuiru-Doué. - A pe hum ziguèoi ehé édan hun ueid er Eiachodeu hon tble , c pèré c ma dalheten ineanneu ag er purguloer, a pe etleliemb gùéiet en tour-inauteu blaouahuse amluranl, jieguement azareu ne scùillehemb-ni, péli ur sconte ne sanleliemb-ni ê liùelet un afin a servilerion de Zoné, pét é e zou hun berdér é Jésus-Chrouist, é soulïrein poènieu rïelle quet spe-rèd mab-déu comprenein ! IVen tlès poèn na lourmanl èr bed-men agtie-ment e elle boul comparaget doli er poénieu ag er pmgatoèr. Truhè hoti pélié doh un dèn estrun , doh im anemis memb,p’er gùèleéoh èr stad-cè : neoah hun amièd , hun lièrent-é e souffre è creis en tun-z.è, ha inatcé inemb ne sonllVant cl-cc meit a balumor nïoit dès Imn hârct rai, meii a balamor nïott dès (piemèrel rai a sourci de zasttnne dannè tïemb : tïhou pou-htd tnihé doh cu ineaimeu allligct-zè. pèré hou pède dié ou huannatleu, dié en amilié linér ou dès bei eil-oli, dré er gurunté e zeüet lioti pout eit-hai. Goute rel péh quen triste-è stad er ré e andttre nr hoèn benac heinb ellein hum secoure : en ineanneu ag erpurgatocr rïeilant qtict hum se-coure ou unan. Arriliue-é eit-hai en tiozdu ha tihoèl-honl, é pehani dèn erbct lïelle quet mui laboural. A en diut quet mui ér stad de vêritein : lïellant quct gobér satisfaction de justice en Rutru-Doué meït èn ur baiein delion bei en dehuéhan dinter. Nou dès quin consohtion é creïs oii 'oènieu meit er hatiama:t, er resigmition hagcn esperance, Caèr ou dès adressein de Zoué ou hirvoudeu liuér ha caranlèus, Doué e rescond iitlâu dehai è ma ret coutantein è juslice. Doh-enib-ni-è enla en ou dès recour. Doh-emb-ni-é en hum adressant , dré voèli en ilis lia hè mi-nistièd santel, én ul laret d'emb er honzeu-men: kou pdet truké doh-emb; kou pdet truhê doh-emb, kui akodl péré e zou kun amièd, rac dourne en Jiutru-/)oud e bouise ar-n-amb* JNi elle gobér satislâction eit- jiai gutt bihan a dra: ur bedeu , un alicson, un overen pé ur gommunion , un ocvre mad e rehemb hag e offrehemb de Zoué eit-hai, e rei dehai hil-lcih a soulagemant, e elic oudelivrein pè berrat ou loénieu, Pegnement a ineanncu e zou én tan ug er purgatoèi1, pèrè iïou dès dèn erbet dou secoure ! Degueinent e soufïre énou marcéa houdè opèn cand vlai hemb iÏou dès na câr na dèn a guement e chonge én-hai! Assaeamb delivrein a boén en ineanneu abandonnet-zé. Ma n’en dé quetcapable en ol rsesonnieu-zé d'hou laquat de guem