Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/61

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

aprestcin dré ur gnir benigen er mnrlute pronte, a Léhanié oé menacet. ErSantagé tiïi e lium ranferrnasén d gambre, Iuun brosteniastliracDoué, hag, en dar én é zeuiegad, e Iioulennas guet-ou er péh e refusé en dud dehou, ha conversioner roué. Dagobert e hum rantas; e lamas én taxe e hoasqué en abilandèd a Vourge, hag e hirni laquas d’hobcr penïgert ag é béhedeti, ha d’hum breparein d’er marluie. Un afin a dud, touchet guet Doué, e zas dc gavouet cn Escob-men eit bihuein édan c gonduï, eit gùélet a doste er vulié santel e gonduïé, hag eit assai hélie é e\aniple : rac-cé, goudé en dout bâiissel ilisieu parraes, er Sant e ras ehué sehnel cunitinauléieii ha covandeu menèh, a béré, en hum garguas. dre er moyand-cé é las de vout tad spirituel un nombre bras a tlud, péré, én ur renonciein d’er bed, hag é rein ou danné d’er benrerion, e hum gonsacrc de Zoué, pééchervige en ilis, pé én exel*-ciceti ag er vuhédcvot. Lod a nehaie vihué retircté tycr or er maezeu, péé hermittageuseparet, haSulpice en doé soïgn d*ortlrénein dehai er péh e zelient gobér; ol en humziscoent é zisciplèd, ha quemére rentscùir ar è vertuyeu. Er Sant* men ne sciiéhé quet é labourat noz ha dé aveit glocr en Eutru-Doué ; maes èl ma oé deit de vout coh-bras, n’hum santé quet mui ca-pable d’hum aqiiitiein ag eu ol dcvérieu ag é gargue : iac-cé ea‘n e ras hanhuein un e*d Escob aveit partagein guet-ou é labourieu. Selhtcc vlai e oè a pe gonduié èl-cc en ïlis a Vourge, ha quentéh èl ma oé bet sacret en Escob aral, Sulpice e ras ctré é zeourne en dilés ag é gargue; nc hoarnas guet-ou meit er sourci ag er betirerion. llum denne e rasnezé én un ty a costé, aveit hum brepareïn d’er inarlme, péhani e arrihuasér blai C44. Peb-unane ouilasdehou, èl p’en déhé bet collet é datl prope. Befleïion. Sant Sulpice en dès groeit seluiel ilïsieu parrms cn é Escobti. Intan-tion en Ilis hag enEscobèd, én ur sehuel èl-cé ilisieu pariout dré er bcd creclién, e oé rna tei peb-unan d’assistein én ofiiceu divin én é barracs, de receu er Sacrcmanteu, ha de gleuei énou conzeu Doué. Hilleih a rae-sonnieu hou obligedassistein peb-unan én é barries. De guetan, èn hou ilis parraes-c é oh bet groeit crechén dré er sâcremant a Vadient; d’en cil, én hou parraes-é e huès droted de houlenne er sacremantcu, ér yehèd èl ér hlinhuèd ; d’en drivèd, énoti é caveheter bugul, laqueitguet Doué aveiL hou instrugein. Mar dc obligethou pugul d’hou instrugein ha dc zistribuein d’oherbara a gonzeu Douè, n’en tloh-huiehuè obligelde vonnet d’er cheleuet? mar dèsun ordrcnance pé nr réglemant benac derein, bannen d’hobér; mar dès nn dé yune pé vigil benac ér suhun, penauser gouiehet-hui, ma n‘en doh quet presant? I)’er buarvèd, én hou ilis pnr-raes é telie donnet un dé hou corv de repose quèntbont laqueit ér venèd. Anfin, liout-zou gracceu particulièr eit er ré e assiste én officieu èn ou ilis parrses. EN ÜÉCCÊNDVLD DR A TIS GUBNYÉB. SANT SÉBASTIÉN, ftlARTIR. Er Sant-men, guenédicq a Nnrbôn, él Langnedoc, cndoé avcit tad-ha-mam crechènion devot, pérè e gucmèrus hilleih a soign hag a sourcï