Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/533

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

o > 20 jF.st, — rant£s rose, SIS towt. Comniuniein e rc toir gùéK ér suiiun : ar en acKemaiid a hé huhé è tremeiné Jwmdé deuzéc scr, éiréen noz hagendê, én orteson, hngei' reste ag en amzér, hé sperèd e oé en nn union contimiel guet Doné. Rose e oé laen a humitiié : doh hi hleuet é conze a nehi hé~hunnn, ne oé nameit ur bchourés miserahle, péhani ne \érité f|ñet joeisseiu a sclaerdéren neanna quêrhetaren doar : ne cesséa vèlein miséricorde en EntnuDoué cn hc andrèd. Pe gonzè a Zoué, erSantés n’eilé quet arres-tein hé santimanteu a garanté; hag en tan sacret a héhant é oé abrnset héhalon hum ziscocar hé face Tpemh. Quement-cc eoé remerqnetéspé-cial pe adoré er sacremant ag en Autaar, pé a p'hé doc er honheur de gommuniein. Un devotion quer gredus e véritas dehi graeceu drès-ordi-nirr ag en nean. El Léannes santel-men esonffrñs persecnlionen estrarge a berh héznd, pérée ras ol ou fossible eit hi zennein a hé liovand ha gobér dehi retorne d’er bed. Deustou ma oé goanneit hé horv ha disséhet dré hé fenigenneu ruste lia calet, tourmantet oé hetahad pembzècvlai dré dantationeu ter-rible, riré boènieua sperèd, hnerhuoh eit er marhue memh: couéhee rd mar-a-hùéh én ur séhonr quer bras, ma oé liésèn arvar ha ne oè quet abandonnet guet Doué. F.n amzèr-zè a drebil nc oc neoah nameit hé spc-rèd trouhlet : hé halon e oé én ur joé, èn nrpcah bras dréer honso-lationeu spirituel eaccordé dehi en hani e oé teste a hé hombatteu, liag e zelié conronnein victoêrieu hè servitourés fidel. Aveit achiiiue hoah purifiein bc vertii ha hi raniein tir prièd digne fle Jésus-Chrouist, Doué e zavaeas dehi ur hlinhuèd hir ha poénïus merbet, pélmni e fourñissns debi en occasion de braliquein er batianlsrt. Ke gavè quet guet-hi ésouffré lioah quement a boén èi hé doè méritet : ne cessé a laret é creis hé souffranceu brassan: * 0 me .ïésus douce ha mad . crcsquêt me foén, maesér memb amzér, crêsquet ehué èm haion hou carantédivin.» Durand ma souffréhéhlinlmèdguel ur hourage adrnirñble, Dotié e revêlas dehi en scr a hé marhue, hag er Saniès hnm breparas iler momand-cè guet ur grèd drcs-ordina:r. Anfin, èn ur zerhel hè hrucefièn hé deourne, goudè hèdout prononcet dihne Iiùèh er honzeu® men : Jésus revou mèlet, Rose e rantas hè inean d‘hd nrouéour, èr Llai 1617,d en oaid ag ur blai ha tregond ha pemb mi$. Corv er Santés e oé bet interret è covantl menèh Snnt-Dominiq : en Arh-Escob a Lima e assistas én intcrremant : er c.hauoinèd, ersenatorèd hag en dud inouraplan ag er guèr egavas un inour tlougue en eil gmtdé ègnilé er horv santel durand un hei rad mât ag en hcnt. Durand ma oè evpnset er horv ar en triqiiïeue én ilis, Doué e ziscoas gloèr è servi-tourés dré viracleu, hag eit coutantcin devoiion er holile, é oé bel ret lausquein er horv deu zé hemb bout inlerret. Itefloiion, 1 SantcsRosc en dèscâret abadhé buhé er bcnigenhag ervorteficaiion : marfailc d’oh monnet d’er baraouis, é pèhani é ma arrihue er Santés-• mendré en hent-zè, hui e zelie héliein hécKample, a guementmn pcrmelte d’oh Uou nerh. Gùir-é é cavèr én hc buhè treu, pérè e zon quèntoh de vout admlret, eit de vout praliquet; mteseliué lmie zoumartezé rai ze-licat, lia rai soiircius a hon corv. Chonget, péhotir fia péhonrés penaus n‘en dès quei moyand dantréeiu én nean nameit drè er morteficaiion Ija riré er benigen. . 516 BCIIÊ