Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/454

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

\

» guemcnt-cé: mane liuès quel issue vaii, hcali altùu coutant, ha*tc veah qiiel irouljlet: de Zotié-é rein d’oli cn issue e bligeou guel-on. Mm te/é luii littm goltclié guet er vanifé, ïnnr delioli de bèn a hou ot desseineu.

ER NAUVÈD DÈ A H-M-UÉC L> D A VIS GOUïUlELÉK. & J& v SAM GUiLLAM, ESCOB. r.r Sant men o oê gannet é Brelagne, é paraes Sant-Altian, escopii SanuBriee. L dad liag è vam, péré e oé tud a zoogeance Donc, o gue-méras sourci d’en dosquein a vilian de ’bryliqnein er vertuyeu a gre-diéneah, liag er hroaidnr-men e zi&coé ur modesti, mi douslèr quer l»ras hag un imur quen excellant, nia oé câret hag islimet guot en oL Sonrcitis oé de vonnet d’en iiisieu eit cleuet en offïceu divin liag en ins-Lrucüoneu. fcl ma oé groeit maia gorv ha hrahue a face, ur verh malen-rus e guemèras eit-ou ur garanté crtminel hag e vetmas un noz er so-litein <le gommeltein er péhcd; mars un dén youancq-men, péhani c gâré quementer verlti a burtaet, e déhasénhé raug êl ma téliér é raug ur sôrpant velimus. Goudé m'en doè groeité stmli, Guillam e vennas hum gonsacrein én ur faetjon spéciul de chervige Doné hag en llis. En Escob a Sant-Briec, o cleuet conze ag é santeJeali liag ag é vertu, er hetnéras cn é dy liag o ras Üehoii receu en Urheu sacret, Er Bèlêg snniebmen e oé ur scùir a zevotion eit on ol dud a tlis, ha gredus oè de labourat eit instnigein er boble lia convertissein en ineanneu fariet. En Escob e zas de verlutel, luig en dml a ilis assaniblei e oé bfit ol d'tir voéheit clioègo Guillam én-é lèh, deustou ma ras è bossible cil re-fuse ur garguc quen inourable. Er Snnt Iiuin sellas nezé èl tad er beu-rei ion, hag èl obliget d'ou maguein ha de bourvaeetn d’üu dobérieu tamporel. Carguein c ras un dén dê zistrihuein é alacsonneu : ean-menib en doè argand aiwieiioti eit nc véhé quet bet exjjoset de güvouèt urpcur bonac hemb cllein rein nilra dehou. Baimlé é ré distribucin d'er beu-rorioticr pèh e ciiotné goudè er pred, hag è sourci eil-hai e oé quer bras, ma cliomè étaï ur fenestie eit veülein ma vèhé bet groeit er ran-nereali-zé én ur lacou ma véiié bet en ol coutanl. Mar hoé rai vras en nombre ag er bemerion revé er péli e oé de zistrihuein dehai, can e rè quentèh fout nissein er pèh e vauqué. En ur blai a guerten, Uuillam, è hùélet er Jjeurerion é languissale guet en nùnne, c ziguéoras é gran-niéleu Iiag e ras dislribuein dehai ol é hrun : hag èl ne oé quet bel hoah assès eil fournissein d’ou dobèrieu, ean e guemérasé presle gran é chanoinèd eit er rein én alaeson. Anliñ quer cïiaritable oè het é quevèr en dud misêrable, ma ne cliomas nitra guet-ou. Gùel oè guel-ou dastume un tresol, péhani en dès ean héliet èn nean, é léh tolpein ar en doarma-deu, pèré n’en dèlié quet en hélïei gojidéè varhue, Deustou d’é ol ôccupationeu, Guillam e adressé liembcesse pedenneu gredus de Zoué : opèn en érieu bilian ag er breviére hag er pedenneu aral ordinair, ne dremeiné dé erbet hemb faret ol er psalmeu e liouié parcule. Ne zougé quet gobèr disprisein è zignitè én ur hobér en treu distérran, peoé question a ranteinchervige der beurerion : liès é oébet