Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/351

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

15 MEIIURN. — SANT ANTOÉN A PADOU. 355 driiou goulenne pertuission guet é supériorcd <ie vounet cle liibournl eït conversion er âaiTnzinèd )i:ig er Mnurcrl. Airtbnriinein e ras eit monnet cTen Afriq ; iïieps ({uentèli èl ina oé iirrihne, l>oué, coutant ng é volanté v;ul, e zavieas dehou ur hlinhuèii hras, péhani en obligeas de l etorne én Europe. È1 nja lesiré gùélet er FoiKlatour ug cürh, eun eyas de gavouét sanl Francaes, hag en devïseu en doé bet guet er servitour bras-cé de Zoué, e oé bêt aveit-ou ur vamen a bep sorte consolation. Antodn e vennasgobér è zemcurance én llali ; mtes lianni ag ér supé-riorèd ag er hovandeu agé urh, ê hùélet e fai vin hag é yehèd quer goan, ne oécoutant ag er reccu. Er Sant e guhé guel sourci é siance hag en dontezonneu brâs en doé receuet guet Doué: n')ium bresanté dehai nameit eit labourat érgueguine. Unan neoah e gueméras truhé doh-t-ou, ag er receuas én é liermiuage. Antoén c vihuas énou én ur viclièr =quen izel, dishanahuet guet en dud ; maes é sperèd e oé liés occupet guet er gontamplalion. Jamcesne sortié ag é vèg ur guir capable de rein d’ha-nahuein é siance bag é abiliaet. Ean e cheleué en ol gttet humilitc, lia nc gonzé nameit a pc oc absolumant nccessér. Doué e bermettas anfïn mu oc betdisoleit en tresol précius cuhel ér liovand-cé. Un dé ma oé as-samblet é Forli er venèh a mh Sant-Francses hag er ré a urh Sant-Do-rainiq, en Escob ag er guér-zé e bedas en hani en délié câret a nehai d’hobér ur gonferance. Peb-unnn bum excusa$ , én ul laret ne oé quet preparet. Supèrior er Sant-men e ordrcnas dehou perdègue, ha laret d‘en assamblé er pdh e inspiré dehou er Sperèd-Santel. Cacr en doé clasque hum excusein ha goulenne boul di&pansetag er gargue-zé, ret oé bel deliou sentein; ha conze e ras guet qucment a neili hag a lo-quance, ma chomas bâmet ol er ré e oé ènou presant. Saut Franciés, insirugei a guement-cé, ue vennas quet lausquein pêlloh én ur vacalion quen distèr im dèn capabte de labourat cit salve-digueab en ineanneu, hag er harguas de berdègue. Antoèn e ras mis-sionneu èl Limousin, érlïern, érSicile, é Ilome hag è Padou, ha n’ellcr quct laret peguement a frèh e ras èn ol léhieu é pèré é perdèguas. Parlout ur foule vras a dud e ridé d’er cheleuei; ha mar-n-hùéh ne oé quci ilis erbct bras asscs aveit receu en ol boble-zé: er Sant c oé obliget nezè de berdègue ar er placenneu publiq, ha memb èn doareu. Aveit giur laret, er miracleu bras e ré e douehé ehué spercdeti ha ca-lonncu en dud , hag e secouré paud-mat d’hobér quemcnt a gonver-sioneu. * E mesque en nomlire bras a viraeleu en dès groeit èn è vuhc , c rapportèr penaus aveit féahein ha mchéquat un hèrètiq obstinet, pchani ne fallé quet dehou adorein ersaeremant ag en Auuer, è obtenas guet Doué ma tas ur mule, péhani e oé bet pê! amzér hemb tam boucd , dc lezel er foén e oè laqueit dirac-t-ou, aveit donnet d’hum brosiernein di-rac er Sacremanl. Un dra quer burhudus e gonvertissas cn hcrétiq hag un nomhre hras a réral. Ur hùèharal, pe vontasér gadoer aveit pcrdègue én ur guér pèhani e oé éhars ermor, hag e oé laen a hérétiquèd hag a dnd libenin , hanni ne brcsas chome d’er cheleuet. En dèn santel-men Iten afc hag a gon-fiance è Doué, e yas ar vord er mor, hagén ur gonze doii er pesquèd, e laras dehai: * Pe refuse cn dud cheleuet conzeti Douè, deit, pesque-dicgueu crouéet guet Doué,deitd’hobér méh dré hou aboeissaoce d*endud 534 MJIIÉ