Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/350

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

ER SjEM. tein qiion dal èl ôn. Ne bonyet-liui en en (!ès hnn ftroeit èl m*en dèscâ-ret, hngé teiunnl) en trugairèijunien tJoiil hungroeil èl m:i oinb?» Pu-nition Doné egmiéhüs i|uentéh ar er mnleurus-cé, prhani én ür momand e gollas er gùciet : ol er ré e oé énou presnnt hnm larjuas de hedeiu Doué eitroti, hng er Snnt e houlennas deur hag hnlein elt froltein é zeulcgad. Èl re oé quet a zeur én ul léh quen ihnel, Hervé e scoasguet è vah ñr cn doar, a liihani c sortias nr fetan, hnnhuet bermen 1‘etan Sant-Hervé, hag e rnntas er gùclet d’er maleurus-cé. É mimoêr ag er ' iniracle-meii, ur chapclle e zou bet sâuet ar lein er manné-zc én inour de sant Hcrvé. Huéh dé quènt c vnrhue, un All en avertissasé oé arrihue er fin ag é vuhé, hag er Sant e hortas quet joé er momand eurus e zelté achihue c berhindod. En Escol) a béon e ras dehon ê Sacremanteu dehuéhan. Hervé astcnuet arel ludu ha gusquei ag é ciüce, goudé en dout recom-mandet é venèh d’en Escob samei-zé, e rantas é sperèd eurus éiré deournc é Salvér, ardro er blai J>68, Ur vorèb dehou péhanien doc ean cherviget-mat én é vuhé ag en doé eân pedet de houlenne guet Doué er graece n*hi dché quet bihuet pêl ar é lerh, e varluias eliué quentéh doh ireid é hulé. Befleicioit* Er Sanl-men, péhani c oé gannet dal, e souffras en infirmitc-zé guct ur resignalion parfset He volanté Doué. Pie faut quet credein é ellet bi-huein ér bed-men hemb un affliction benac, Hanni n’en dé exant: curus en hani e houér souffiiein guet paiiantaet en ol drouguen e arrihue guct-ou. Taulet hou teulegad ar cn ol stadeu a vuhé, peli-unan en dès é groézieu particulièr. Ne verne a beban é arrihue guet-n-oh ur boén benac, sotiffret-hi a galon vad, én ur gonsiderein é ra Doué d*oh en occasion-zé desouffrein, rac ma veone hou couronnein hag hou recom-pancein. Hum gonsolet ag er hora hou tanné, hag ag en ol affliclioneu e ar-rihue guet-n-oh: en dareu hag er chagrin e zou remèdeu péré ne rant namcii cresqiietn hoii trougueu, rac anfln ma n’en dès quet a rcmèd d*er pdh e rn d’ohhirvoudein, de betra échervige d’oh lion tareu?Mar ilès ur remèd bcnac de guement-cé, chonget ér moyandeu d’hum hoaranieinag en droug-zé, ne Iansquet hanni d’achappe, ha ne gollel quel liou amzcr é ouilein. Goarnet hoti tareu aveit ouilein hou péhedcu, hagaveit mou-i guein en tan ag en ihuerne. , 8l a Jt 5 1 Jt ILM JLa JlMJt AM g M. 2^54 S45JI Jt iï.


EX TBIÏÈCTÈD DÊ A VIS »FUCÊ!I„ SANT ANTOÉN A PADOU. Er Sant-men, guenédicq a Lisbonne, ér Portugal, e hanaimas abrèd-; mat penaus n*en dés meit vanité ar en tloar, ha goudé en dout groeit c' studi, ê hùclet degasse de Goïmbrc corveu memb inenèh n urh Sant-Fran^aes, pérèe oc bet martiret é Maroc guct er barbaréd, en liurn san-tas touchet hag inspiret d‘anlréein èr inernb urh. Goudé en dout groeit c noviciai ha tremeinet un herrad amzér ér so-litud, én orseson hag er pratique ag cn exelciceu a benigen, en desir berhuidant en doé de scùille ehuc é hoéd nveit Jèsus-Chrouist, e ras