Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/239

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

Ui IMBHIL. — SANT PlKnRK-GONZALKS, MKNAH* 221 Un (lé mn trezé erguér, montetur ur juu hriisbagaquipelcaiT nierbet, T)oiié,aveitenhumiliein,el>einieitusma rasé jaunr fal vairhe ha mu lautas er havaliér é creis ur vouillen. Sehncl e ras nn hoarhereuh hag un 1m-chereah ar c gontê é mesque en tlud, p‘er gùélezant sùuet hu goteit a fanq. Quement-cé e ras dehou uniréein ên-oit c hunan, ha laret: p’en don goapeil hadisprisetguel er hed,péiinni ne mès cherviget beta ber-men nameit rai arme maleur, ret-ré d’eign ehué d‘em zrogoher goah a nehou, én, urchervigein ur maestrearul gùel aveil-ou. Gonzalés, goleit a véh hag a gonfusion muyoh ho.ah eit a fanq, hum dennus d’é dy, hag hum duulas quenléh ar é zeulin, én ul larei guet hilleih a zaren : me rante graece d’oh, ô me Salvér, dré m’en dé pliget guet-n-oii discarre m’orgueil ha me vanité, péré em Iaqué én dangér de voht collet eit ja* maes; er fanq-men e rei er mcmb effèd ar deutegud m’inean, èl e rus en huni a béhani en hou poé hum cherviget aveït ranlein er giiclet corporel d'en dén gannet dal, hag èl-d’oune héliein mui nameit-oh. Aveit pèltat doh er bed quen dangerus eil-ou, eun e-ânlrèas é urli Sant-Dominiq. E berre amzérétasde voutun dénarul: goudé bout bet aguênt qnen ambtiius, quen orgueillus, quen délicat, ean e zas én un laul de vout ur religius humblè, aboeissant ha moriefiet-bras; ha goudc en dout groeit ur benigen calet aveit fuuteu é youunquis, é Ubouras aveit conversion er réral. Passein e ré en darne muyanag en nozé hobér méditation pé é canneiu môlationeu Douc, haconsacreln e ré en dé antiér é instrugein er boble. . Er garanté dré béhani é oè abraset é galon e ré nerhd’é gonzeu aveft tonchein er halonueu calettan. En dud iibertinan i>’ellent quet parral a ouilein é cleuel é instructioneu, hag e yé quentéh d’avouéein éial é dreid er péhedeu ou doé commetteb Doué hum chervigeas a neliou, aveit con-veriissein un nombre bras a béherion, < Er brudagé santeleah e yas liet er rouc Ferdinand, péhani e vennas er gùélet. Er Sant e brofitasag er gonfiance en doé er Prince én-ou, aveit dislnigein el lod muyan ag en disordreu e oé cn é balaes hag é mesque é soudardèd. Gonzalés, péliani hum sanlé dougnet eil inslrugein rr heurerion hng en dud a ziar er ineezeu, e gùiuas palaes er Doué aveit hclie boéh en Eutru-Douc. Er mannéieu ihuetlan ha diaessan de grupein, el léhieu diâmennan, ignorancc lia rustoni er boble c visilé, nitra ne oè capablc d*en arrestein. Ean e ré o! er voyagen-zéar droèd, hag cn ur yunc quer réglet èl pe véhé bet én é govand : er beden hemb-quin c seblanlé en discùéh ag en ol fatigue en doé dre en hent. É garunlé, c vodesti, é vuhc morteiiet hag é humilité, quer clous èl é instructioneu, e zisposé er béherion d*er benigen. Majs Doué, péhani ne fallé quet dehou hemb-quintsantefiein é servi-iour dré en actioneu santel ha burhudus-zé, maes hoah purefiein é vertn dré cn trcbilleu, e bermettns ma véhé het lantel dré en taniationeu brassan, péré ne chervigeas nameil de rantein c vertupuroh hn caèroh. Ur voès, péhani e gonduïè u,r fal vuhé, gouniet dré dud lilieriin péré en doé grateit deht ur sommc vras a argand, e zas d’er solitein debéhéin : en dén santel-nten, aveit mouguein un tan milliguet-zé, luim daulas di-rac-t-hi ar gleu tan allnmct, cn ul Inret ilehi : c Me merh, chetu anien ur remèd bras doli hou clinhuèd. > Ervoès-zé. bùmet, bum hiquas de grial miséricofde, dc houlennc pardon guet Doué ha gugt er Saut, ha