Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/240

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

d ei* pedetn de selmel a greis en tan-/,d. Disïroetn e ras qucr parTaet doh Doiie^ ina tremcinas en achémant a lié buhé én exelcice og er benigen. Flé cxample e gonvertissasehué er ré èn tloé hi soütet dre ou fromessen d‘[iobér en dioug-zé. : Anfin, èr sèrvitour bras-menTde Zonè, én ur berdègue, ér blai f 24(j, er guéi* a Duy ^ é Galiee, e gouclias clan. Mïcs penaus-benac- ma oe usct gueten ol latigue en doé bet, lia malittm santè forh-Vien t ne cessas rjuet a bbourat abad ersuhun santel, ha goudé en doul receuét, sul Vasq. èol Sacremantcu guet ur grèd neimé, é irenieinas ag er vühè-men, carguet a drcbille, d’ur vuhè eurus lia glorius. Kefleiion. ïïnuhuèl e chervige de nseltat en èd, de zispartie er grcin doh erplous Jia doh er fal lezeu : en tourmant e chervige de sonnat er gùé èn tir ho-bèr dehai poussein gouriat dônnoh én doar: en trecou ag er mor c vire n'hum gorromple quet: en seerh e duemme cn doar : er hombat e ra d’hanahuein courage un dén : en infirmité e gonserve en humililé: hag en tanlation e chervige eit discoein hun üdélité ha hur harantè é que-vcrDoué. En eur hag er plouse laquér én tan; maes en eur e vé püret ha rantet cacroh guel en tan, hag er plous e vé losquet. Penaus en hum gompor-tet-hui én tantation? Ha hui e zou èteneur? Hè huiezou êl erplous? Hâ sortiee rel-hui victorius ag er hombat? Hâ hui hum )aus<[üe de vout fèuhet güet hou anemisèd? Pebèh excus e huès-hui, pe hum lausquel de vout feahet guet en tantalion? Fragil-oh ha vaen, c laret-hui; tnaes er grmce e zou ci ihue ha puissant : linesseu er goal-sperèd e zou bras; maes Douè e zou aveit-oh hag én tu guet-n-oh. Perac enta é oh-hui feahet èl-cé, nameit rac ma oh ul tâche hag un diléal, rac ne huès quet recour doh Douè, ne bêllet quet doh en occasioneu, lia ne resistet quet doh cn laniation cn hé hommaricehiunt. 1 l*e vèhet tantet, queméretcourage ha dalhet mat : en tanïationne ba-tlou quel pôl. Mar coussantetd’cn tantation, hou péet ur hie brasgoudé-zé; mar resisiei doh-t-hi, hui e santou ur houtaotemanl hag urjoé vras én hou incnn. EPÏ HUÈUZÉCVÈD DÈ A VlS ÏÜBHIL* SANT PATEftN, ESCOBi A, HUÉiNÈD. Er Sanl-men è oé gannet é Bretagne, hanhueién amzcr-zé Armoriq, a dud inourable dre er rang ihuel e zalhenl ér bed. Quemér e rezanl ur sourci partrculiér de zessâu ou hroaidür revé el lézen agrechéneah, ha d’el laquat u vihan de bnuiijuein er vertuyeu. Patern, arrihue én oaidj de choége ur stad a vuhé, e gomprenas abrèd penaus un dén santelé creis; er bed e zou gronnet a zangérieu de hum golle : rac-cé, eit âssurein gùèl é salvedigüeah, c qitenièias er resolutïon d’Iiobér de Zoué er sa-. crefice ag en inourieu, ag en avantagen cacr e éilé cavouèt èr bed, ha liiun dennein e ras én un hèrmittage aveit chervigein Doué én ur faèpon parfa*ttoh. 1 : Énou, pêl doh compagnoneah cn dud, é tremeinè en darnè rauyan ag é amzèr é pedein Douc hag é contamplein er gùirionécu