Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/150

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

el ol é vcrdér, guet er ré gohan meinb * èl ur scnir n Immilité, ü nhoeissance hng a vorlefication , hilleih parrseltoh eil er régle ou doé <Ie hélie. Un istime hag nr respet hras oudoé ol aveit-ou, hag èl-cé, pe vuiiiuasou Abad, ind er choégeas ol d*ur voéh én é léh, eit ma véhé bet er heian c cargne, èi ma oé er hetan é inériie hag é vertu. Pcmb plai ha tregond en doéer Sant, pc oé bet laqueit de vout Abad ag erhovantl-cé, ha durand pemb plai ar-n-uêguènd ê exel^.aser gargue* zé guet urfurnés arlmirable. Éiablisseiu e ras tir réglemant e\cellant a zivout en ollïceu divin hag en exelciccu aral ag er régle. En ol venèh en doé en ei! aveit éguilé ur garanté vras, péhani e rédehai bihuein ha clier-vigein Doué én ur peah pariTt. . Albin ne glasrpié meit conduie èl-cé ur vuhé cuhet ha dishanahuet guet en dud ; maes er brud ag é santeleah. ag é viracleu mcmb, e hum • streùuas ér ma.*za Vretagne, liug en abïtandèd ag er guér a Angers, péré e hanalmé é vcrite drès-onlinér, goudé marhueou Escob, er choégeas eït ou Bugul, Iki cacr en doé bct gobér eii refuse en dignité-zé, ne oé quct bel cheleuct doh o ricsonnieu, ha sacret oé bet én drespèd: d’é htimiliié; maes, eit quement-cé, ne changeas quêt é réglemanta vuhé : quèn humble, quer mortefiet, quer sourcius ha quer gredus oé d'hum aqiiiuein ag en ol devserieu ag é gargue èl ma oé én é govand. Er beu-rerion hag en dud alfliget e gavas én-otl un lad lsen a garanté; er ré clan, ur medecinour charitable merbet, péhani, opèn ersecourieu tam-pôrel e ré d’en eil ha d’éguilê , en doé hoah receuet guetDoué rcinèdeu suniaturel elt gùellat de zrougueu er horv ha de glinhuèdeu en inean. En ur visitein é Escobti, ean e rantas er gùélel de ré dal, e zlblassas en diaul ag un dcn posidet, hage ressuscilas memb un dén youancq. Que-ment-cé e rasdehou unautoritc vras ar é boble : inouret oé guet ein ol ha guet er rouéèd memb. Én ur voyage e ras é Paris, er roué Childebert, péhani cn doé ur ïyspect bras eït er Saat, deuslôu ma oé clan, e vennas Tieoali monnet én arbèn deliou, aveit rantein inour delioti. É creis en inourieu-zé, en Escob santel e oé quen humble, ma hum sello èl cn dis-térran a serviterïon Doué. Un Damê a galité ag é Escopli, hanhuel Ethéri, e oé bet arrestet a berh er roué a France , a balamor ii’cllé quet paiein ur somme vras a argând e zeliê, ha laqueil oé bet èn ur prison, é péhani é oé goal-dreitet, hemb pennission de hùélet dén erbet. Albin, pe gleuas quemenl-cé, e zougeas n’lii dèbé couèhet én desespoér, abandonnet èl ma oé gueten ol. Ur bugul quen douguet eit salvedigueah en ineanneu, n’ellas quet chome iranquil é hanahucin en dangcr c péliani é oé unnn ag é zevcd. Cavouét e ras er moyand de vonnet d'hi gùclel ha dantréein ér prison , hemb bout hanahuet guet er soudardèd , carguel de Iioarne Ethén. Quentéhèlm’ergùélas,eii Damc-zce htim daulas doh é dreid liag e voquas deliai, liemb ellein conze nameit dré hè dareu. Unan ag er gourdeu, pe remerquas quement-cé, e yas èl ur furiet d'hobér delu sehuel, hag e ünjulias memb er Sant. Albia ne oéquetbel offaucetag enaffrontgroeit dehou ean-meinb; niaes n’ellas (|uet souffrein er goul drettemanteu hag en outrageu groeit d’er voès afQïget-cé. Er Sant e daulas ar er soudard ur séleterrible, hag én ur huéliein hemb-t|uin ar nehou, en discarras marhue ar er place. Er soudardèd araï, sconteté iiùèlet ou hamarade scoeit dré ur rnarhue subïte, e hum humilias dirac en Escobsanlel, hag