kredi na vout ket ar yeot war ar wenojen a dremen dirake.
En tu ’traou e weler meur a sipreen a zav uhel-uhel o fenn moan ha du.
Dindan ar gwe e zo bleunio euz ar bravan, maget gant eur Breur euz urz sant Fransez : rei a ra d’imp bep a voket dioute, hag ive, mar keromp, bep a werennad deuz an dour a gemer evit doura ’nê : dour fresk heb bean noazuz, dour-sav, mar plij, ’pez a zo eur burzud er vro-man. « Trugare ! » a laromp a greiz kalon d’ar Breur koz, ha goude dioustu : « Kenavo ! » gant kalon ive, pe gentoc’h gant eur galonad ; rak poan ’ve en em zistagan deuz al læc’h binniget an euz bet diskoueet Jezus ennan kement a garante en hon c’heñver.
C’hoaz, da vihanan, ec’h omp en gortoz da zistrei aman ’vit an deio, ha ze a diboan ac’hanomp.
Mont a reomp neuze da gichen pont ar Sedron, hag eno e kavomp hon goetur : dek munuten goude ec’h omp distro d’hon hostaliri, ha ’keit all c’hoaz goude ec’h omp azeet ouz taul evit koanian.
