Pajenn:Le Braz - Tro Mari-Job ar Gergeno.djvu/1

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
ANATOLE LE BRAZ
____________________



TRO MARI-JOB AR GERGÉNO[1]
________


Homan, Mari-Job ar Guergeno, a oa commissionérez en Enez-Veur, hac a c’hê eur wech ar zun da varc’had Lannuon, a zo ar iaou, ével ma ouzoc’h, ’n eun tammik kar hanter brewet, stag onthan eun tammik loen striz. Ha c’hoaz oa strîssoc’h an ekipach wit an aneval, tout quaji war lasso. Eur miracl zur e bet pa na n’ê ket bet zac’het n’onn ket pet kwech an ini goz hag he loen war hent an ôd, mesk ar gornegello pe ar gerek, ’n eur vond, d’an daze, deuz an Enes d’an Douar-braz. Rak, pe chonch, Vije noz sac’h ar peurvuan pa vije o tremen, penegwir e partiè ordinal ’rôk tarz an dé, ha coulz loar pa vijè o retorn. Ia, pa vije loar. Eun dra estonuz kement all e gweled penoz n’arriê drouk bet ganthi en bêaj, rak, fé d’am doustek, n’ê ket pôtred discurpul a vank en dro da Bleuveur ha da Drébeurden. Ha homan vijè ganthi ’n he c’har eur bern marc’hadourez, peadra da denti gwerzed vrao na n’eont marfad d’ar peusse met en defot da gad welloc’h da dastum.

Pa vije goullet diganthi :

— Ma, Mari-Job, peuz ket aon ie o ruza vesse dre ’n henchou,

hag hen noz ?

  1. Nous croyons faire plaisir à nos lecteurs en donnant ici le texte breton d’une des histoires publiées et traduites par A. Le Braz dans la seconde édition de sa Légende de la Mort chez les Bretons armoricains (t. II. pp 162-176) C’est, d’abord, un spécimen exact de breton parlé, sans aucune retouche de grammaire ou de vocabulaire. C’est, de plus, un document intéressant pour ceux qui seraient tentés de soutenir que le folklore recueilli exactement sous la dictée des conteurs populaires ne présente jamais de qualités de composition ni de style et que l’authenticité d’un récit est exclusivement garantie par l’absence de valeur littéraire.  (G. D.).