E Sao-penn-ar-gêr e wel Yeun ar Meilher o kas eul loen-kezeg d’ar vourc’h. D’ober petra ? an istor ne lavar ket. Met eul loen eo hennez ha n’eo ket eur c’harkan eo ; ha dibret eo ker kempenn, gant Fanchig ar Mous, ma c’hoarz ar geot gant al lufr da velezour d’ezo.
« Hir eo an hent, » a soñj Laou. « Bremaik e vezo noz. O sacha e-giz-mañ war nask va buoc‘h a rankan da stleja ha na ra nemet mouza ouzin, morse ebet ne c’hellin mont betek ar gêr. Ha va hini-goz he-unan du-mañ ! Ma n’eo ket eun druez beza o foueta bro gant eul loen ! Me a garfe gwelloc’h beza o tiwall ar yer war Venez Arre ! »
Ha pa soñj er marc’h :
« O ! va Jezuz benniget ! ma rofec’h eun aneval e-giz-se d’in-me bremañ, na me a ganfe kalonek meuleudi d’eoc’h ! Bezit meulet evelato daoust d’am foaniou ! Bezit meulet ganto ! Koulskoude, eul loen-kezeg a rafe va stal, hag ez afen d’ar gêr gant kement a fouge ennoun ha ma vez e markiz koz Bizien, eus a gichen Garz-Varia du-ze. Ha piou a vefe seder o welout he gwaz ker sounn e benn ha ken didort e gein hag eur paotr yaouank ? »
Ha war-ze e ra marc’had gant Yeun. Laou a ro e vuoc’h evit ar marc’h Laouig n’eo c’hoaz, da lavarout gwir, nemet eun ebeul.
Ne voe banne ebet.
E droad war eur maen-pignouer, hag ac’hano er stleug, setu Laou war e loen.
« Laou war Laouig ! koanta tra ! » emezañ.
Me a lavar d’eoc’h n’eo ket war an talier eo aet, ha ne grog ket er moue kennebeut. Eo marteze ! Met keuz a zeu d’ezañ dizale. Laouig a zo buhez ennañ hag eun tammig pendolok eo ivez.
N’emañ ket c’hoaz war Bontig-ar-Wern (hed pemp pe c’houec’h park diouz Sao-penn-ar-gêr), ma rank Laou diskenn diwar Laouig gant aon da veza graet leue anezañ d’e oad, ha stlapet da c’houredi an hent gant livenn e gein. Lerenn ar brid gantañ en e zorn, en deus bec’h o kas Laouig na ra nemet gwiñkal, o rei avel d’ar c’helien.
« Marc’had fall ! » a lavar Laou. « Va buoc’h a oa siouloc’h kalz. Keus am eus d’ezi. Allas ! re ziwezat oun bremañ. Eur wech-all ne vezin ket tiet (tapet). »
D’an ampoent, Yann ar Gwelien, eus ar vourc’h, a zeu
