« Mat eo, paotrig. Pa ’z eo gwir out ker mat ouz da dud hag int ker fall… »
« O ! itron, va mamm a zo mat. »
« Ya, ha karout a rez anezi war a welan. »
« O ! ya, ha va zad ha va breur ivez. »
« Mat tre, va faotrig. Dal amañ eur bizou hag a ra burzudou. Eur berlezenn a zo warnañ ; pa zalc’hi anezi en tu diabarz eus da zorn, ne vezi gwelet gant den, n’eus forz pelec’h e vezi ; pa vezo en tu diavaez e vezi gwelet. Pa lakai ar bizou war da viz bihan e vezi par da vab ar roue hag heñvel-poch outañ ; pa vezo ar bizou war biz da galon, e vezi e-giz ma ’z out bremañ. Diwall avat d’ober droug gant ar bizou, pe… ! »
« Ho trugarekaat a ran a-greiz kalon, itron vat ! »
Hag ar gorrigan, rak eur gorrigan eo, a lavar d’ezañ ober ar pez ez an da zisplega.
Mont a ra Baskig da di e dad, ar berlezenn gantañ en e zorn, hag, hep beza gwelet, e wel hag e klev pep tra.
Kavout a ra e vamm o leñva, hag, e berlezenn en diavaez, e sec’h he daelou d’ezi. Na tener e pok d’ezañ ! Heñ avat a lavar a rank mont kuit gant aon da lakaat e dad da gounnari. « Met, mamm, » emezañ, « bezit dinec’h diwar va fenn. A-benn eur bloaz pe zaou, ni a vezo eürus. » Hag e tiskleri istor e vizou d’ezi hag ar pez he devoa lavaret ar gorrigan d’ezañ ober.
« Gra eta, va faotrig, » emezi.
« Kenavezo neuze, mamm. Pelec’h emañ tad ? rak daoust d’ar pez en deus graet d’in, c’hoant gwelout anezañ am eus, ha pardoni a ran d’ezañ ha da Lell. »
« Mat, va faotrig. En tu-all emañ. »
Hag a pokont an eil d’egile.
Ha Bastig en tu-all, e vizou war e viz bihan,
Spontet eo an tad o welout mab ar roue en e di. Stoui a ra dirazañ o c’houlenn e zigarez ma ’z eo ken dister e di.
« Pet mab hoc’h eus ? » eme Vastig.
« Daou a zo anezo, aotrou priñs. »
« Digasit anezo amañ ma teuint ganin. »
« Setu amañ unan. Lell a vez graet anezañ. »
« Hag egile ? »
« Aet eo kuit. »
« Aet eo kuit ? »
« Skoet em boa gantañ. »
