Seven a zigoueze d’an ampoent e penn an hent striz. Gwelout a eure e vreur o vont gant an daou erer. Hag heñ koueza war bennou e zaoulin.
« Aotrou Doue holl-c’halloudek, » emezañ, « grit ma vezo va breur e savete ! »
« N’a ket da zirenka Doue gant eun dra ken dister-all, » eme deir mouezig flour en a gichen.
« Piou a zo o kaozeal ? » emezañ. « Pelec’h emaoc’h ? »
« E godell da chupenn, » eme an teir mouez.
Hag an den yaouank klask en e c’hodell, ha tenna er-maez ar graoñenn, ar gaoued hag ar vezenn. E pep hini, c’houi a oar, e oa eur loenig bihan.
Ha Seven d’ezo :
« C’houi eta eo a fell d’eoc’h savetei Nik ? »
« Ya, » emezo.
« Ha penaos, va netraigou ? »
« Digor warnomp hag e weli. »
Hag ar gevnidenn steui eur wiad kalet evel an dir ; hag hi sevel war gein an nadoz-aer a zougas anezi en aer. Hag en eur vont he devoa graet eur skeul. Seven a bignas gant ar skeul vurzudus, ar wespedenn o nijal dirazañ, ken a zigouezjont e ti ar roñfl.
Ar roñfl, dall ha seizet, a oa en e goazez war ar leur-di. Bralla a rae e gorf en eur gana :
Me ’gav mat ar c’hig leonard
Maget druz-druz gant fars ha lard ;
Re Dreger a zo mat o blaz,
Blaz krampouez fritet ha laez glas ;
Met re Wened ha re Gemper,
Foei, re a yod ’zo en o r… !
Hag, o lavarout ar son-se, e renke pastellou kig sall da lakaat da boaza da heul Nik. Hemañ a oa e-harz e dreid, staget e-giz eur penn-yer da lakaat ouz ar ber. An daou erer a oa eno ivez : unan o tresa ar ber, egile o c’houeza an tan.
Trouz ar roñfl o kana a viras outañ da glevout Seven hag e deir mignonez. An daou erer avat a oa o vont da blanta o skilfou e Seven, met dallet e voent gant flemm dir ar wespedenn. Ar gevnidenn a dapas ar roñfl en he gwiad dir. Gervel e zaou vevel a reas ar roñfl ; diredek a rejont, n’eo ket d’e zifenn met d’e zispenn. Dibri a rejont anezañ hag e krevjont.
Ha Seven da ziliamma e vreur ha da bokat d’ezañ. Hag int er-maez. An nadoz-aer hag ar wespedenn a oa eno, ster-
