Mestr-Krog d’ezañ, « perak ez eus eun ourouler ouz lost da jao ? »
Trei a reas Kouer e benn hag e welas e oa aet ar c’havr digantañ. « laeret eo bet va gavr ! » emezañ.
« Hañ ! » eme Vestr-Krog, « da c’havr marteze eo am eus gwelet o vont gant eun den, er c’hoad du-ze ? Tres laer a-walc’h a oa warnezañ, hep gaou. »
« Eur c’havr vriz ? »
« Just. »
« Derc’hel a rafec’h va marc’h e-keit ha ma vezin o vont war-lerc’h al laer ? »
« Ober a-walc’h. »
Ha Kouer gaez war-du ar c’hoad. Ne gav tres eus e c’havr. Pa zeu en-dro, loen-kezeg ebet mui. « Allas ! » emezañ, « setu me tapet avat ! Ha, koulskoude, marteze n’oun ket. An den-se, moarvat, aet skuiz ouz va gortoz, a zo aet atao gant an hent. Deomp ivez. »
Tremen a ra e-kichen eur puñs. Emañ Yann eno, o ouela. Goulenn a ra Kouer outañ : « Perak emaout o leñva e-giz-se ? »
« Bremaik, p’edon o tenna dour, eo kouezet va yalc’h er puñs. Revinet naet oun ! Penaos e rin foar bremañ ? Na skandal (gourdrouz) ha kann am bezo emberr du-mañ ! kerkoulz eo d’in mont d’en em grouga ! »
« N’a ket, paotr paour ! D’an ifern ez afes rag-eeun ! »
« Petra d’ober neuze ? »
« Petra a roi d’in hag ez in da dapout da yalc’h ? »
« An hanter eus ar pez a zo enni.
- Pa vezer e tro da goll,
- Gwelloc’h hanter eget holl. »
« Gwir eo. Mont a ran eta. »
Diwiska a ra e zilhad hag e tiskenn er puñs penn-da-benn gant ar gordenn. Pa voe en traon, e tec’has Yann kuit gant e zilhad. Edo an daou-all, pelloc’hik o c’hedal. « Ac’hanta ? » emezo.
« Graet an taol, » eme Yann. « Setu ! »
Hag e tiskoueze eur bakadenn.
« Setu eun devez mat, » eme Vestr-Krog. « Met gwerza a vezo ret bremaik. »
« Evel just. »
« Ranna a raimp an arc’hant etrezomp ? »
