« Marteze a-walc’h. »
« Gant ar c’houitell-mañ e lakaan da zañsal ne vern forz piou pa blij ganin. Ma ne gredit ket, emaoc’h o vont da welout :
- Eun taol sut ha souden,
- Ar wrac’h gant eun abadenn ;
- Eur bomm sounn ha raktal
- Ar sorserez o fringal… »
Tripal ha lammat he devoa graet ar wrac’h : « A-walc’h e-giz-se ! » emezi.
« Ac’hanta ! ha kredi a rit bremañ ? »
« Ro anezañ d’in hag e klevi da blanedenn. »
« Ne roan ket da ! »
« Evel a gari. Mut oun. »
« Livirit d’in. »
« Ro anezañ. »
« Dalit. »
« Digant piou ac’h eus bet anezañ ? »
« Digant piou ? Met digant den ebet. »
« N’eo ket aet e-unan en da c’hodell evelato ? »
« Nann sur. Laeret am eus anezañ. »
« Diwar goust piou ? »
« Diwar goust eur gorrigan hag he devoa hen diskouezet d’in. »
« Diot out bet. Ma karjes beza her goulennet e vije bet roet d’it ganti. »
« Memes tra eo peogwir emañ ganin. »
« N’eo ket, filhor, tamm ebet. Neuze he divije lavaret d’it da betra eo mat. »
« Mat eo da lakaat an dud da zañsal. »
« Ha d’ober traou-all ivez. »
« D’ober petra c’houaz ? »
« Gortoz ma kontin d’it. Bet eo ar gorrigan he-unan ouz va c’havout, ha displeget he deus kement-se d’in. Me a zo o vont da c’houeza er c’houitell hag e weli. »
Kerkent e krog da sutellat ha setu Yann oc’h ober eun abadenn.
« Gwir eo, » eme ar sorserez, « ober a ra d’an daol dañsal pa vez lakaet da son. »
« Gouzout a ran. Hag ouspenn ? »
« C’houitell, » eme ar wrac’h d’ar sutig, « ra vezo eun douzier fleurennet koant war va zaol. »
