« Desk d’eomp eun dra-all eta. »
« N’ouzon ket da gana. Met, mar karit, e c’houitellin d’eoc’h. »
« Eur biniou a zo ganez ? »
« Na biniou na bombard. »
« Petra neuze ? »
« Ar sutig-mañ. »
« C’houez ennañ. »
« Greomp marc’had a-raok. »
« Pegement a fell d’it ? »
« Pelec’h emañ ho teñzor ? »
« Ganeomp. »
« Ganeoc’h ? »
« Ne welez ket seier ler ouz hor bandenn (dargreiz) ? »
« Eo. »
« Mat, er re-ze ez eus peziou-aour. »
« Pegemement a root d’in ? »
« Kement hag a zo enno. O leunia a raimp adarre da c’houde.
« Taolit anezo em c’hichen. »
« Dal ! »
Eun trouz sklintin, hag a blij meurbet da zivskouarn Yann, a ra ar seier en eur goueza. N’eo ket souez : trouz aour a zo ganto.
« Son bremañ ’ta ! »
« Emaoun krog ganti. »
Yann a dap peg e c’houitell ar Wrac’h. Soñj hoc’h eus, moarvat, en devoa laeret ar sutig-se. Laouen-bras e tañs ar Gornandoned endra c’hellont. Yann, dre chañs (ar chañs hetet d’ezañ gant an Ankou marteze), Yann ne skuizas ket. Kerkent ha ma tarzas goulaouig an deiz, e kanas eur c’hilhog hag e skampas ar viltañsou, ne ouezas dare Yann da belec’h.
« An aour a zo d’in ! » emezañ. Digeri a ra unan eus ar seierigou. Netra ennañ nemet eun tamm reun. En eil, reun ivez. Enno holl reun, netra nemet reun.
Droug a yeas e Yann, kounnari a reas. Tamm gwelloc’h ne voe ha distrei a rankas diliard d’ar gêr. Prederia a c’hellas war ar c’hrennlavariou-mañ : « Nep a glask kaout re n’en devez netra… Nep a venn flemma a vez flemmet. »
« Ma ! » eme Yann eun nebeud da c’houde. « Paket brao oun bet gant ar Gornandoned vil-se. Met o mammou, ar
