« Neuze a savas baro d’ar mab, heu ! heu ! heu ! hag e oa vil, heu ! heu ! Ken vil hag eur marmouz ; heu ! heu ! heu ! »
« Ha goude ? »
« Goude, neuze, em eus goulennet dre vertuz an eil troad ma yaje ar baro kuit, heu ! heu ! heu ! »
« Ha setu kollet daou droad ganez, genaouegez ! »
« Siouaz ! »
« Ma ! Ra yelo an trede en da r… ! »
Kerkent lavaret ar c’homzou-mañ gant Fañch, e yeas an trede troad leue d’al lec’h ma oa gourc’hemennet d’ezañ mont. Ma klemme Seza a-raok, bremañ avat, he devoa digarez d’ober muioc’h c’hoaz ! Ne oa ket evit azeza, ne oa ket evit gourvez war he c’hein hag e chome he broz savet er vann.
Neuze, avat, e krias hag e youc’has : « Fañch, petra ac’h eus graet ? »
« Mat eo ! Kement-se a zesko d’it ! »
« An dud a raio goap ouzin. »
« Gwell a ze ! »
« O ! Fañch ! »
« Petra a rin-me bremañ ? »
« Goulenn ma yelo kuit. »
« Hag e vezimp revinet ganez, diodez fall ! »
« Gwelloc’h eo c’hoaz eget ar vez. »
« Ma ! Ra gaso ar pevare troad an trede kuit. »
Hag an daou droad a dec’has. Fañch, avat, ne voe liard muioc’h ebet en e chakot…
« Ac’hanta ! va breur Yann, » eme an Tad Goulc’hen, « ha kompren a rit bremañ perak eo arabat lavarout gevier hag eo ret pedi a-raok kregi d’ober ne vern petra. »
« Kompren mat a ran, met n’eo ket gant an dra-ze e kargin va c’hof ! »
« Me a zo war yun ivez. Ret eo ober pinijenn. »
« Ne lavaran ket, met chom eiz deiz hep dibri a zo kalet avat. »
« Bremaik e torrot ho naon. Sellit, setu eun ti du-ze. Di ez aimp da c’houlenn lojeiz. Tud vat a zo eno o chom ha digemeret mat e vezimp ganto. Met klevit mat : arabat ger a-dreuz ebet. »
« Ne livirin grik. »
« Gwelloc’h a ze ne vezo ken. Arabat, kennebeut, dibri re. »
